Cloud Nothings
-
Attack on Memory
Door Rik van Houtum
Steve Albini heeft dit album geproduceerd. En hij heeft met heel veel andere beroemde bands gewerkt. Zo, nu kan ik de huishoudelijke mededelingen die altijd gedaan schijnen te moeten worden als je iets schrijft over een project waar de beste man bij betrokken is ook weer afstrepen. Het zegt (mij) helemaal niets, te meer omdat Albini zelf altijd aangeeft geen invloed op de muziek van de artiest in kwestie te willen uitoefenen. Maar goed, dat u het even weet. Nu over naar de muziek.
Best een leuk album, Attack on Memory van Cloud Nothings. Verfrissend ook: een groep, of beter eenmansproject –zanger Dylan Baldi schrijft alle muziek en heeft deze plaat door zijn liveband in laten spelen- dat na een aardig rammelrockplaatje de nodige publiciteit genereert en vervolgens in plaats van de standaard gepolijste indierockplaat met een ‘volwassen geluid’ af te leveren juist de wat meer destructieve kant opzoekt. Attack on Memory klinkt rauw, bij vlagen wanhopig en Baldi’s liedjesschrijftalent is zeker niet vervaagd.
Persoonlijk moest ik even doorbijten bij het eerste nummer No Future / No Past, waarop Baldi de eerste minuten wat zeurderig nasaal zingt, maar daarna krijgt de luisteraar gewoon zeven puntgave punkrocksongs voorgeschoteld. Preciezer: één monster van een track (Wasted Days) en zes puntgave punkrocksongs. Wasted Days klokt af op bijna negen minuten en kent een postrock-achtige climax met een mooie bak herrie en Baldi die desperaat “I thought! I Would! Be more! Than this!” in de microfoon schreeuwt. Vet.
De liedjes die volgen zitten gewoon erg goed in elkaar. Lekker uptempo gitaargepingel, harde drums en soms een meezingbaar refrein. Het gaat over verveling, zelfdestructie en gemiste kansen. Niets nieuws en misschien wat puberaal, maar wat is daar eigenlijk mis mee? Op het wat langzamere No Sentiment en Our Plans klinkt de groep behoorlijk troosteloos, bijna als een band die men tot een tijdje geleden ‘emo’ zou noemen. Cloud Nothings komt er zonder problemen mee weg. Attack on Memory is een leuke in your face rockplaat die de nodige verlichting brengt tussen het pak van hedendaagse ‘feedback gitaren-galmende zang-eighties synthesizers’ bands.
Pingback: Checken! BRNS | Alternative