Het hele afgelopen weekend was Alternative in het centrum van Den Haag om verslag te doen van het Walk The Line festival. Er waren allerlei bandjes die ik nog niet kende, en een paar hele goeie die ik altijd al een keer wilde zien. De programmering was zeer gevarieerd. Van Canadese folk zangers tot Baskische anarcho-pop. Hier, en hier, en hier hebben we de eerste avond al besproken. Hieronder volgt een verslag van de zaterdagavond. Met mijn drie hoogtepunten: Kiss Kiss Kiss, PVT en Teeth.
.
.
Ik begon de zaterdag met een bedaarde sessie folk uit Newfoundland. Dat verslag kun je hier lezen. Toen was ik wel toe aan iets sterkers. De Deense mooiboys van Kiss Kiss Kiss boden uitkomst. De Supermarkt, zoals ik al zei mijn favoriete venue van het festival, zat gezellig vol. Het veels te kleine podium stond vol met prachtige blonde jongetjes met hele mooie haren: zat ik wel in de goeie zaal? Toen hoorde ik dat ze snoeiharde electro-retro-rock maken. En ik wist dat mijn laatste avond in Den Haag vet zou worden. De gasten hadden duidelijk lol in hun werk. Er werden veel grapjes gemaakt, maar niet op een melige manier, want er moest wel strak gespeeld worden. Deze jongens waren heel ernstig. Opmerkelijk was dat hun drumstel aan de andere kant van het podium stond dan bij Colourmusic, de avond ervoor. Ik ben er niet achter gekomen waarom dit was. Vreemd was ook dat de toetsenist volledig onhoorbaar was, alsof ze vergeten waren de stekker erin te doen. Later kregen ze ook nog bijna ruzie met de geluidsman. Technische problemen waren er wel heel veel op deze tweede editie van Walk The Line.
.
Toen na een numemrtje of drie het geluid beter liep, en ze feilloos door hun werk heen kwamen, begonnen ze zich te irriteren aan het publiek. Ook dit was al eerder gebeurd: de zanger van Broken Records beging die fout ook. Als wij niet genoeg dansen is het laatste dat je moet doen gaan klagen, want dan gaat niemand nog springen. Maar Kiss Kiss Kiss kwam er goed doorheen. Hun muziek is ijzersterk. Poppy als Franz Ferdinand, en hard als Muse. Met een typische scandinavische klank. Ik vond het fantastisch dat de bandleden een paar keer van positie verwisselden, gewoon om de dynamiek erin te houden. Deze gasten zijn zeer muzikaal en weten precies wat ze doen. Ze hebben een bepaalde visie over hoe ze willen klinken, en ze gaan er alles aan doen om daarmee heel groot te worden. En ik kon niet stil blijven staan, want hun liedjes zijn heel aanstekelijk. Kiss Kiss Kiss maakt echte rock ‘n roll. En ze hebben een natural cool waar ik alleen maar jaloers op kan zijn.
.
Kiss Kiss Kiss
.
Toen ik later die avond in de kleine zaal van Het Paard aankwam besefte ik mij dat ik hier nog helemaal niet was geweest. Eigenlijk was dit wel de zaal met het beste geluid. Gelukkig stond PVT hier. Deze Australische beukers heetten vroeger Pivot, maar daar kregen ze juridische problemen mee. Die band bestond namelijk al. PVT was mij volledig onbekend, maar ik was sprakeloos aan het eind. Zo hard en onvervalsd heb ik in geen tijden muziek gehoord. De zwepende synths worden opgedreven tot een techno-niveau, waarop de drummer vervolgens helemaal los gaat. Het is punk met een electronische ziel en een hele duistere zelfkant. Het is het fascitoïde bastaardkindje van alle electro-pop acts van de afgelopen tien jaar.
.
De toetsenist/composer/mac-book-operator, een van de drie mannen op het podium, staat de hele show met zijn rug naar de zaal. De gitarist/toetsenist kijkt veel naar zijn schoenen. Vooruit, PVT maakt shoegaze maar dan met heel veel cocaïne. De drummer is zo woest aan het drummen dat hij de helft van de tijd op staat uit pure opwinding. Hij toornt over de zaal heen als een muzikale veldheer. Dan komt hij achter zijn drums vandaan en instrueert hij de band. Ze blijven elkaar de rest van het optreden aankijken, in opperste concentratie. De spanning is te snijden, onder andere omdat de man achter de mac-book de stem van de gitarist voortdurend vervormd en er loopjes en rifjes onder gooit. En dan de drummer die dit allemaal moet bijbenen. De ritmes van PVT zijn waanzinnig, van god los. Alles wordt omgedraaid, ik verlies elke realiteitszin. Mijn muzikale brein laat me in de steek. Ik moet mijn ogen dicht doen. Handen in de lucht. Afsluiter Window (I won’t slip) is ongelofelijk. Ik doe hier de video effe bij, maar dan moet je je voorstellen dat het heel donker is, met stroboscopen en dat lage basgeluid dat je voelt in je gehemelte. En dat je een beetje trilt van pure opwinding. Deze heerlijke herrie mag van mij nog wel eens terug komen in Nederland.
.
PVT – Window (formerly Pivot) from Warp Records on Vimeo.
.
PVT
.
Er is maar één band die nog gekker kan zijn dan PVT. Ik dacht namelijk oprecht dat ik alles wel gehad had, die zaterdag. Maar toen trok de zangeres van Te3th, Veronica, haar mond open. De tetterende valsheid, gecombineerd met het aanstekelijke enthousiasme van de drummer (Ximon), én de waanzinnige vondst van een dude met een mac-book (Laptop-Simon) in zijn hand die staand de beats produceerd en staat te raven, zorgt alles bij elkaar voor de grappigste act van het festival. Zij schreeuwt en springt en stuitert door de zaal. De drummer gaat zo op in zijn drummen dat hij de drums vorotdurend wegschopt en de geludismensen tot wanhoop drijft. En dan hebben we de ravende mac-book-dude er nog bij. Ik ben tevreden.
.
Om jullie te bewijzen dat deze mensen gestoord zijn, helemaal waus, hier een nummertje:
Totally In My Way by TEETH
.
Te3th maakt psychopatische punk-pop. Of zoiets. Maar het is perfect voor een festival, waar iedereen gewoon een cirkelpit wil bouwen. Ze gaan helemaal los, en ze verdienen eigenlijk een beter publiek. In hun enthousiasme schoppen ze alles om op het podium, waardoor op het hoogtepunt van de afsluiter het geluid uitvalt. Maar het wordt gerepareerd en nu is het publiek opeens wel betrokken. Dit was het keerpunt. De laatste tien minuten is iedereen zo hard aan het springen dat de onzuiverheden van de zangeres en de talloze mishits van de drummer er niet meer toe doen. Dit is het soort muziek waar je niet over na moet denken. De overgang naar afsluiter Crystal Fighters is perfect.
.
Te3th
.
We dansten tot de late uurtjes op meezingers van Crystal Fighters en besloten toen en daar, om volgend jaar terug te komen. Walk The Line was geslaagd.
