Op een zwoele zomerse zondagavond hadden toch genoeg mensen om Tivoli Oudegracht ongeveer half te vullen de moed gevonden naar het concert van Damien Jurado te komen . Zijn redelijk depressieve singer-songwritermuziek paste niet echt bij het strandweer, maar de man is wel al jaren een topper in het genre. Hij werd voorafgegaan door de folkband Bowerbirds.
Bowerbirds heeft veel lof toegezwaaid gekregen voor het nieuwe album The Clearing, waarop hun voorheen kalere folkmuziek meer wordt ingekleurd met fraaie arrangementen. Bon Iver is een fan en dat is duidelijk te horen. Hints naar uitgestorven Amerikaanse prairielandschappen zijn nooit ver weg. De band heeft live best mooie man/vrouw samenzang, maar hun liedjes zijn nu ook niet van dermate kwaliteit en originaliteit dat ze de zaal echt weten te betoveren. Later in de set wordt de elektrische gitaar erbij gepakt en stampt de drummer flink door waardoor er wel wat meer leven in de brouwerij komt. Toch klinkt het allemaal een beetje rommelig en maakt het publiek zich na een lauw applausje op voor de man van de avond: Damien Jurado.
Hij krijgt wel vanaf het eerste moment de zaal op zijn hand. Jurado is deze keer, in tegenstelling tot bij zijn vorige tour, alleen gekomen. Een avondje rudimentaire singer-songwriter dus: man op stoel met gitaar en microfoon. Opvallend, want op zijn nieuwste (ontzettend goede) plaat Maraqopa is juist flink geëxperimenteerd met verschillende genres en een echt bandgeluid. Jurado vertelt dat hij het simpelweg even beu was om met zijn band op te treden en weer eens wat oude songs -waarvan hij vergeten was dat hij ze ooit geschreven had, en hoe hij ze moest spelen- wilde afstoffen. Toch komen ook de betere nummers van Maraqopa in uitgeklede versie voorbij.
Damien Jurado laat zich van zijn beste kant zien in Utrecht. Hij heeft een erg apart stemgeluid en hij varieert veel. Hoge tonen, soms bijna fluisteren, maar ook stevige uithalen behoren tot zijn repertoire. Dat de man uit Seattle een zeer begenadigde songwriter is weten we al sinds Rehearsals for Departure (1999) Daarna volgden nog zeven albums met op elk wel de nodige pareltjes. Zijn liedjes roepen vooral melancholie op en hebben iets minder het pure Americanageluid dan voorganger Bowerbirds. Hij heeft de naam depressieve muziek te maken, maar Jurado is vanavond in een erg goed humeur.
Tussen de prachtige liedjes door babbelt Jurado vrolijk en toont hij aan zichzelf niet al te serieus te nemen. Wel zo verfrissend. Met hilarische anekdotes wint hij, voor zover dat nog nodig was, de harten van het publiek. Zo komen we te weten dat hij het fijn vindt als er gitaarwinkels vlakbij het vliegveld zitten (hij kwam er juist voor vertrek naar Europa achter dat hij de zijne was vergeten mee te nemen) en dat hij niet van toeren houdt –no offense- , maar het vooral doet om zijn 12-jarige zoontje te onderhouden. De joligheid ging misschien nét iets te ver tijdens de toegift. Daar kon hij zijn lach niet onderdrukken terwijl hij een medley van zijn ‘greatest hits’ speelde omdat hij niet kon kiezen voor het juiste lied om mee af te sluiten. Het is Jurado vergeven want hij was de vanavond de joviale gastheer van een avond met fijne muziek.
Live: Damien Jurado + Bowerbirds
12 augustus 2012
Tivoli Oudegracht, Utrecht
Wil je ook je mening geven over nieuwe muziek? Wil je ook laten weten wat je van het concert vond? Kortom een bijdrage leveren aan deze site. Neem dan contact met ons op via [email protected].