Ought heeft een hoop speelkilometers gemaakt sinds de release van het heerlijke debuut More Than Any Other Day vorig jaar, zoveel is duidelijk. Gisteravond speelde de band strak, scherp en gefocust op de laatste avond van een tour die de band sinds mei op de weg hield. Eindelijk tijd om terug te keren naar Montreal dus, maar niet voordat de Canadezen vakkundig Doornroosje nog een keer platspeelden.
Hoewel More Than Any Other Day slechts anderhalf jaar oud is ligt de focus in Nijmegen nadrukkelijk op het in september verschenen Sun Coming Down. Op die tweede heeft Ought de post-punk sound van het debuut meer diepte en focus gegeven, waarbij het gejaagde ‘Men For Miles’ live, net als op plaat, de rol krijgt van lont om de boel te laten ontbranden. Dat nummer leunt naast de dwarse gitaarlijntjes die frontman Tim Darcy uit zijn instrument weet te trekken vooral op diens snerende praatzang, dat alles wat hij eruit gooit een sarcastisch vleugje lijkt te geven.
Via het ontregelende ‘Sun’s Coming Down’, dat met “I’m talking out of my ass / Because my heart is not open” getuigt van Darcy’s scherpe pen, en ‘Passionate Turn’ werkt Ought daarna toe naar het machtige ‘Beautiful Blue Sky’. De eerste single van het tweede album is live een enorme krachttoer die wordt gedragen door het mantra “I’m no longer afraid to die / Cause that is all that I have left”.
More Than Any Other Day komt na dat hoogtepunt ook even aan bod met ‘Gemini’ en ‘Habit’, voordat Darcy bij ‘New Calm, Pt. 2’ zijn gitaar om de nek van de gitarist van voorprogramma Yung hangt, om zich nog een keer helemaal te geven. Als die magere, wat vreemde bonenstaak daar dan voor de laatste keer over het podium rent en danst wordt pas echt duidelijk hoeveel hij weg heeft van illustere voorgangers als David Byrne en Ian Curtis.
