Opeens waren ze daar begin 2012, Cloud Nothings met hun doorbraakalbum Attack On Memory. Een dijk van een plaat vol met gruizige, puntige indierockliedjes, waarbij vergelijkingen met grootheden als Nirvana en Pixies al snel in de mond werden genomen. Op Here And Nowhere Else gaat de band van Dylan Baldi gewoon op dezelfde voet verder en levert het weer een spannende topplaat af.
Wat vooral opvalt bij het luisteren van Here And Nowhere Else is dat de uitgebreide tour rond Attack On Memory, de mannen waren zo’n anderhalf jaar onderweg, de band duidelijk goed heeft gedaan. Cloud Nothings klinkt zo mogelijk nog strakker en harder dan op Attack On Memory, waarbij vooral de drums opvallen.
Baldi heeft de hele plaat tijdens de tour geschreven, terwijl hij naar eigen zeggen niet zo ‘boos en bedrukt’ was als normaal. Songtitels als ‘Psychic Trauma’ en ‘I’m Not Part Of Me’ laten echter al zien dat zijn betere gesteldheid totaal geen invloed hebben gehad op de knallers van Cloud Nothings en ook muzikaal is Baldi nog steeds net zo agressief als op Attack On Memory.
Deze agressie komt naar voren op nummers als ‘Psychic Trauma’ en ‘Pattern Walks’, waarbij hij zijn normale zang afwisselt met schreeuwerige uithalen. Over het algemeen past de zang van Baldi perfect binnen de muzikale lijntjes van Cloud Nothings, al ontspoort hij op ‘Just See Fear’ net een klein beetje. Dit doet echter geen afbreuk aan Here And Nowhere Else, dat weer een dijk van een plaat is geworden.
