Even leek het erop dat we nooit meer iets van Spoon zouden horen. In 2010 was de koek op na de release van Transference en ging de band op ‘indefinite hiatus’, zoals ze dat zo mooi noemen. De bandleden vlogen uit en gingen ieder hun eigen ding doen. Toch bleek de onderlinge band sterker dan gedacht en is er nu na vier jaar weer een nieuwe plaat van Britt Daniels en zijn mannen.
Wie They Want My Soul voor het eerst opzet merkt meteen dat er van enige roest geen sprake is. Spoon klinkt weer net zo speels als altijd. Plezier in het spelen was één van de belangrijkste drijfveren achter het maken van de plaat en dat spelplezier spat dan ook van hun nieuwste af, vanaf de sterke single ‘Rent I Pay’ tot de mooie synthpop afsluiter ‘New York Kiss’.
Spoon put op They Want My Soul rijkelijk uit de popgeschiedenis, met veel ruimte voor synths, lekkere riffjes en een paar scheutjes soul en ambient. Op dit album werkt de band daarnaast voor de eerste keer samen met een producer van buitenaf, waarschijnlijk één van de redenen dat de band op hun nieuwste veel scherper en frisser klinkt dan op Transference.
Misschien doet Spoon op They Want My Soul niet veel anders dan wat de band de afgelopen twee decennia al heeft gedaan. Dat neemt niet weg dat de band rond Britt Daniels weer gewoon een ijzersterke plaat heeft afgeleverd, waar geen misser op te bekennen is.
