Springsteen! Dat is meteen de eerste associatie die opkomt bij de openingsnoten van Ryan Adams’ 1989, zo ergens rond de tijd van Darkness On The Edge Of Town en Nebraska. In eerste instantie leek Adams’ voornemen om een eigen draai te geven aan 1989 van hitkanon Taylor Swift een grap, maar na een aantal teasers en interviews later werd duidelijk dat Adams weldegelijk serieus was. Nu de plaat eenmaal daar is kan niet anders gezegd worden dan dat de singer-songwriter met veel liefde Swifts popliedjes van alle tierelantijnen heeft gestript en er prachtige folk en heartlandrock versies van heeft gemaakt.
Swifts versie van 1989 was de meest verkochte plaat van vorig jaar, met monsterhits als ‘Style’, hier een fijne folkrocker, ‘Shake It Off’ en ‘Bad Blood’. Ontdaan van alle synthesizers en popproductie valt op dat de nummers prima overeind blijven in een soberdere uitvoering. De onderliggende boodschap komt misschien nog wel beter over zelfs, zoals bijvoorbeeld in ‘Shake It Off’, dat in Adams’ melancholische en desolate uitvoering een heel andere lading krijgt dan het huppelende origineel.
Adams heeft met 1989 een mooi eerbetoon gemaakt aan één van de succesvolste albums van het afgelopen decennium en legt met zijn eigen draai aan de nummers extra lagen bloot die in de gestripte uitvoering veel meer aan het licht komen. Of Adams’ versie ook beter is dan het origineel is moeilijk te zeggen, maar het ultieme coveralbum van 2015 hebben we alvast te pakken.
