Afgaande op het voorprogramma (twee gasten, waaronder de drummer van Modest Mouse, die vanonder twee isolatiedekens vrij abstracte elektronische muziek met veel bas produceerden), hadden we het al aan kunnen zien komen; het zou een rare avond worden. Met de bas zat het tijdens het concert van Modest Mouse zelf in de Grote Zaal van TivoliVredenburg ook wel goed, het waren alleen de vocals van zanger Isaac Brock die leken te vervliegen. Zijn praatjes tussen de nummers in waren zelfs helemaal onverstaanbaar.
Modest Mouse begon nog voortvarend, en sterk, met ‘Gravity Rides Everything’ en ‘Black Cadillacs’. Bij het derde nummer, ‘Lampshades On Fire’ van het nieuwe album Strangers To Ourselves, leek Brock door te krijgen dat zijn geluid niet goed afgesteld stond. Wat woorden met het publiek op de voorste rijen en wat gepruts aan de knoppen later kwamen nog onder andere ‘Dashboard’, ‘Tiny Cities Made Of Ashes’, ‘Satin In A Coffin’ en ‘The Ground Walks, With Time In A Box’ langs.
Naarmate de band langer op het podium stond ging er echter steeds meer tijd tussen de nummers zitten. Brock leek afgeleid, ging regelmatig in discussie met het publiek en zijn bandleden en was lang bezig met het afstellen van zijn gitaren. Ook het omdraaien van zijn eigen persoonlijke monitors richting het publiek bood geen soelaas en ondanks alle gedrevenheid en inspanning die hij duidelijk in de nummers stak kwam het er allemaal niet uit. Na ‘Dark Center Of The Universe’ was de maat voor Brock vol; hij ramde met zijn gitaar in op de pedalen en monitors en verliet (zo op het gezicht) woest het podium, zijn bandleden zichtbaar geschrokken achterlatend.
Afwachten dus, zouden ze nog terugkomen? Dat kwam de band wel, al leek het niet van harte. Na drie nummers in de toegift kwam er een einde aan een rare show, die ondanks de sterke setlist en het toch wel goede spel nooit echt op gang kwam. ‘The good times are killing me’ klonk nog nooit zo waar.
Het was inderdaad een rare show. En erg slecht geluid! Wij stonden links achterin de zaal. Het enige wat je hoorde was de erg zware, knoerharde bas. De rest viel in het niet.
Een vriend van mij die in het midden vooraan stond hoorde juist weer alleen de gitaar.
Erg jammer voor muziek die is opgebouwd uit minimaal 6 goede partijen.
Ik ben nog niet eerder in de grote zaal geweest, mijn vraag is of het aan de zaal ligt of de geluidsman?
Ik luister Modest Mouse nu al 8 jaar, waarvan de afgelopen twee jaar bijna dagelijks. En ik vond het een geweldige show, de kwaliteit van het optreden na Isaac’s freak out was inderdaad slecht, maar het ging hier om drie nummers. Ik vond dat het juist karakter aan de show gaf en liet zien hoe ‘raw’ ze inderdaad zijn en hoe serieus Isaac het geluid neemt. Ik vind dat ze het geweldig doen live (ik stond helemaal vooraan links), vooral Isaac zijn zang. Hij was inderdaad moeilijk te verstaan bij het praten met het publiek maar ik zou het zeker geen discussies noemen. He was engaging the public en dat kan ik waarderen van een artiest.