Misschien had Hinds beter nog even een paar maanden kunnen wachten met de release van het zonnige debuut Leave Me Alone, dat het in de zomer ongetwijfeld goed gaat doen. De vier dames maken een ongecompliceerde mix van garage en indierock overgoten met een aangenaam Spaans sausje.
Lees verder...Die David Bowie mag vaker jarig zijn. Drie jaar geleden trakteerde hij ons nog op een voorproefje van zijn toen te verschijnen comebackplaat The Next Day en dit jaar pakt hij voor zijn 69e verjaardag helemaal uit met de release van Blackstar.
Lees verder...Het goede nieuws: Chris Martin kan weer lachen, lijkt alles achter zich te hebben gelaten dat Ghost Stories zo’n trieste bedoening maakte en Coldplay klinkt weer als een echte band. Het slechte nieuws: A Head Full Of Dreams is een volledig dichtgesmeerde popproductie geworden die zelfs Mylo Xyloto nog subtiel en ingetogen laat klinken.
Lees verder...Na het succes van de onderhoudende, zij het wat lange, documentaire Cobain: Montage Of Heck kon een losse release van de soundtrack eigenlijk niet uitblijven. Regisseur Brett Morgen hield persoonlijk de touwtjes in handen en koos eenendertig nummers uit de uitgebreide thuisopnames die Kurt Cobain tussen 1987 en zijn dood in 1994 op band slingerde,
Lees verder...Eerlijk gezegd was ik Alberta Cross na het topdebuut Broken Side Of Time uit 2009 een beetje uit het oog verloren. Je hoorde de band zo nu en dan wel eens voorbij komen in een televisieserie, maar verder leek Alberta Cross van de aardbodem verdwenen te zijn.
Lees verder...Matt Berninger was even toe aan iets anders. De laatste jaren met The National, die onder andere Trouble Will Find Me, het briljante High Violet en, al wat langer geleden, het eveneens briljante Boxer opleverden waren tropenjaren geweest, zeker voor iemand die zich altijd helemaal geeft op het podium. Een samenwerking met Brent Knopf van
Lees verder...Een beetje kitscherig? Ja misschien wel, maar de hoes van Macrocosm Microcosm is een perfecte afspiegeling van de fijne psychedelische trip die het debuut van PAUW is geworden. De invloeden die de sound van de vier jonge Twentenaren voor hun debuut hebben beïnvloed liggen gedurende de drie kwartier dat de plaat duurt voor het oprapen,
Lees verder...Een zwaar auto-ongeluk en een chronische ziekte zouden veel mensen het leven wat minder rooskleurig laten inzien. Zo niet bij Deerhunter-frontman Bradford Cox, die met Fading Frontier de meest poppy en opbeurende plaat uit rijke discografie van de band heeft gemaakt. “You should take your handicaps/ Channel them and beat them back / ‘Till they
Lees verder...In Dream is, als we voor het gemak The Weight Of Your Love even vergeten (wat waarschijnlijk op een paar nummers na ook maar het beste is), een volstrekt logische opvolger van In This Light And On This Evening. Op dat album, hun derde, brak Editors vrij resoluut met het postpunkgeluid van doorbraakplaten The Back
Lees verder...Het lijkt wel alsof ze het afgesproken hebben, maatjes Adam Granduciel en Kurt Vile. Om elk jaar een plaat uit te brengen die mee kan dingen naar de titel ‘album van het jaar’. Vile kwam in 2013 met Wakin On A Pretty Daze, vorig jaar gevolgd door Lost In The Dream van Granduciels The War
Lees verder...Springsteen! Dat is meteen de eerste associatie die opkomt bij de openingsnoten van Ryan Adams’ 1989, zo ergens rond de tijd van Darkness On The Edge Of Town en Nebraska. In eerste instantie leek Adams’ voornemen om een eigen draai te geven aan 1989 van hitkanon Taylor Swift een grap, maar na een aantal teasers
Lees verder...Zach Condon was nog maar een broekie van begin twintig toen hij in 2006 en 2007 met Beirut Gulag Orkestar en The Flying Club Cup maakte, de eerste vol met Balkaninvloeden terwijl de tweede grotendeels gevormd werd door een voorliefde voor blazers en Franse chansons. Bijna tien jaar later is Condon een man van 29,
Lees verder...Van mathrock naar een hele eigen smaak van funky indierock, dat is de ontwikkeling die Foals doormaakte van debuut Antidotes in 2007 tot haar voorlaatste album, Holy Fire uit 2013. Op What Went Down doet de groep daar nog eens een schep knallende stonergitaarmuren bovenop, al is op bijvoorbeeld de meesterlijke single ‘Mountain At My
Lees verder...Anno 2015 zijn albums die vanuit het niets op het internet verschijnen niet echt nieuws meer, behalve als Wilco het doet dan. Als één van de weinigen lukte het de band rond Jeff Tweedy om de details rond de release van het nieuwe album helemaal stil te houden. Des te groter de verrassing en ophef
Lees verder...Tame Impala is niet de eerste ‘gitaarband’ die ervoor kiest om de gitaren opzij te gooien en ruim baan te geven aan de synthesizer, en zal ook niet de laatste zijn. Op Innerspeaker waren de psychedelische jaren ’70 nog het belangrijkste referentiekader, terwijl opvolger Lonerism al wat actueler klonk.
Lees verder...