Recensie: Motorpsycho & Ståle Storløkken – The Death Defying Unicorn

Bij de aankondiging van The Death Defying Unicorn had ik van gemengde gevoelens. Enerzijds was ik sceptisch: toetsenist Ståle Storløkken zou een flinke stempel op het nieuwe album gaan drukken en hoewel deze man goed werk heeft geleverd met onder andere Supersilent vreesde ik toch dat dit ten koste zou gaan van de pure rockmagie van het Noorse trio. Ook van de beloofde muziek werd ik niet direct enthousiast: een conceptwerk, een epische tocht vol progrock en klassieke invloeden, een rockopera bijna. Werd dat niet veel te veel bombast en show off? Anderzijds was ik ook erg nieuwsgierig omdat Motorpsycho al twintig jaar garant staat voor vernieuwing en toch bijna elk album weer van bijzondere kwaliteit is.

Welnu, The Unicorn heeft niet teleurgesteld. Ja, het is behoorlijk bombastisch en ja, er komt een overdaad aan instrumenten en gastmuzikanten aan bod, maar het mooie is dat het gewoon erg goed uitpakt. The Death Defying Unicorn raakt bij mij de goede snaar zoals de ook al flink uitwaaierende voorganger Heavy Metal Fruit dat ook deed. Het grootse orkest, de jazzy blazers, de toetsen en het rockhart drums en bas en gitaar: het klinkt als één band die al jaren niets anders doet dan samen platen opnemen.

Er is ontzettend veel te horen op The Death Defying Unicorn. Sprookjesachtige melodieën, zwaar orkestraal werk, maar ook jazzy intermezzo’s en freakende rocksongs (Mutiny!). Vloeiende overgangen van het een naar het ander, vaak nog binnen hetzelfde nummer. Meeslepende songs van over de tien minuten als Through the Veil en Into the Gyre kunnen zo bijgezet worden in de psych-prog-jazzrock Hall of Fame. Persoonlijk vind ik dat instrumentale tussenstukjes als Doldrums of Flotsam wel achterwege gelaten hadden mogen worden. In de nummers zelf zit al genoeg opbouw en de  plaat is met bijna 90 minuten meer dan lang genoeg.

Ondanks de veelheid aan gastmuzikanten (credits gaan hier onder andere uit naar Trondheim Jazz Orchestra en Trondheimsolistene) is The Unicorn op wonderbaarlijke wijze toch een echte Motorpsychoplaat geworden. Dat Hans Magnus Ryan en Bent Saether uitstekende songschrijvers zijn wisten we al, maar extra complimenten voor het feit dat ze met Storløkken zo’n enorm ambitieus project toch tot een mooi en luisterbaar geheel hebben weten maken.

 

Door Rik van Houtum