Nu een week voor kerst het einde van 2006 echt in zicht is, werpen we vanaf deze week zo om de dag een blik op verschillende jaarlijstjes. Later deze week komen we erachter wat de Nederlandse popcritici de beste albums van het jaar vinden. Maar eerst werpen we een blik op enkele Britse lijsten en de jaarlijst van het Amerikaanse Rolling Stone. En daarbij valt de strijd tussen vier Britse jonge honden en een oude rot op: The Arctic Monkeys versus Bob Dylan. Dat NME niet de platen van Muse, Yeah Yeah Yeahs of Gnarls Barkley (wel hoog in de lijst), maar Whatever People Say I Am, That's What I'm Not van de Monkeys tot Album van het Jaar heeft uitgeroepen mag natuurlijk geen verrassing heten.
Maar dat zowel Uncut, het blad voor de iets oudere Britse muziekliefhebber, als het gezaghebbende Amerikaanse Rolling Stone het zondermeer fraaie Modern Times van Bob Dylan tot plaat van het jaar hebben bestempeld, verrastte me wel enigszins. Maar de verklaring snijdt zeker hout: op zijn oude dag heeft de oude meester met Modern Times beslist een derde meesterwerk op rij afgeleverd, na Love & Theft ('02) en Time Out Of Mind ('97). In de Top 50 van Uncut doen verder Joanna Newsom, Midlake, Hot Chip, The Flaming Lips en Thom Yorke goede zaken. Net als de Arctic Monkeys trouwens, die we in deze lijst op zes aantreffen. In de jaarlijst van Rolling Stone treffen we verder Red Hot Chili Peppers, TV on the Radio, Sonic Youth en Cat Power aan in de hoogste regionen.
Rolling Stone heeft ook nog een top 100 van beste songs van dit jaar gemaakt, waar Bob Dylan met Thunder on the Mountain ook hoog eindigt, en wel op nummer zes. In deze lijst is Gnarls Barkley's Crazy echter de wat mij betreft logische winnaar, al heb ik zelf een iets andere keus. Op twee vinden we The Raconteurs met Steady as she Goes, vorige week al uitgeroepen tot Song van het Jaar door de luisteraars van 3voor12. Andere topsongs: Smile van Lily Allen, Ridin' van Chamillionnaire en Dimension door de Aussies van Wolfmother. Hier komen we de Arctic Monkeys pas op 68 tegen, met Bigger Boys And Stolen Sweethearts dat niet op hun album staat, wel op de I Bet You Look Good On The Dancefloor EP.
Ik ben nu bijzonder benieuwd of zowel de Arctic Monkeys als Bob Dylan ook de hoogtste posities in de definitieve Nederlandse jaarlijstjes innemen. In de album en concertjaarlijsten van Alternative Blog, op Tweede Kerstdag hier te lezen, komen ze beide niet voor. The Arctic Monkeys zeker niet: die hebben wat mij betreft niet het beste album op zak, maar de beste A & R-manager achter zich. Van vorig jaar dan, want toen werd er kwistig met live-mp3'tjes op blogs rondgestrooid om de hype en het mediacircus rondom de Monkeys stevig aan te wakkeren. Begrijp me niet verkeerd: Whatever People Say I Am…. vind ik een aardige plaat om op te stofzuigen en ik heb gezien dat de band live beslist zijn mannetje staat. Maar zo'n overwaardering van gewoon een leuk, jong, nieuw bandje heb ik volgens mij nog niet meegemaakt zolang ik popmuziek op de voet volg. Maar daar heb jij wellicht een heel andere mening over? Deel 'm dan vooral hieronder met iedereen.
Woensdag gaan we verder met Lijstjestijd, deel II.
dylan niet, de apen wel.
“Maar zo’n overwaardering van gewoon een leuk, jong, nieuw bandje heb ik volgens mij nog niet meegemaakt zolang ik popmuziek op de voet volg.”
Overwaardering zou ik het niet noemen. Het is eerder een uit de hand gelopen hype, die waarschijnlijk nog wel ff blijft hangen, omdat Arctic Monkeys mensen ontroeren. Dus ik denk dat als ze wat ouder en niet meer zo schattig zijn (een schandaaltje of zoiets) ze mensen niet meer ontroeren en dan “uit” zijn. Dus maak je maar geen zorgen, ze laten je wel een keertje met rust