Op LPG's debuut I Fear No Foe van twee jaar terug kon het muzikaal ieder moment nog elke kant opgaan. De korte liedjes kozen soms halverwege pardoes een andere richting en wisselden makkelijk van sfeer en toon. Op tweede album With The Earth Above Me is de band uit het Groningse Hoogezand- Sappemeer nog steeds niet voor een of zelfs twee gaten te vangen, maar binnen de vijftien nummers zelf wordt minder van de hak op te tak gesprongen, op nog enkele rüchtsichtloze tempo-wisselingen na. Dat is in dit geval goed nieuws: het komt de coherentie van dit hele album en de pakkendheid van de songs afzonderlijk flink ten goede.
De liedjes op het buitengewoon gevarieerde With The Earth Above Me zijn wederom stuk voor stuk razendknap in al hun inventieve vondsten, ideetjes en melodieën. De plaat grijpt je met het stevige rock 'n rollritme en
de catchy handclaps van Kiss My Hope meteen stevig bij de kladden, en laat zelfs niet los als de boel halverwege tot stilstand komt en een ander liedje
lijkt te beginnen. Een belangrijke nieuwe kracht hoor je hier opeens opduiken: de nog veel beter uitgewerkte koortjes, die ook zeer fraai opduiken
in liedjes als Daylight Human Beings, Lethargy, fraaie ballade I Amsterdam en Opera.
In dat laatst genoemde liedje laat LPG bovendien horen dat het vijftal nu ook wat meer tijd durft uit te trekken voor een liedje zonder het plotseling van kleur te laten verschieten. Opera (ingetogen Super Furry Animals?) klokt ruim over de vier minuten af en is sterk opgebouwd. Die vooruitgang is ook te horen in het
afsluitende titelnummer, dat de tijd neemt om op gang te komen.
Met ander hoogtepuntje We Don't Understand bevat de
tweede LPG zelfs iets wat het debuut nog ontbeerde: een ware joekel van een
meezinger, ongetwijfeld zeer geschikt als gangmaker tijdens de optredens. Het is niet
voor niets 'de single', al is die door het licht nerveuze, hoekige
karakter niet geweldig geschikt voor 3FM. Airplay op meer stations zou wel meer dan terecht zijn. Meer van deze gejaagdere indiepop vol zenuwachtige riffjes en
hink-stap-sprong ritmes gebruikt de band dan weer als vorm voor Therefore, Billy (koebel!) of I Don't Belong
Here, voorbeelden van de speelsere indierock op de plaat. Ook voor een heuse discotrack was zelfsp lek en Kicking werkt nog prima ook.
LPG herenigt op With The
Earth Above Us net als buitenlandse soortgenoten als Pavement of Super
Furry Animals heel knap diverse grilliger, avontuurlijke paden met retecatchy
poptunes en als extraatje de niet eerder zo sterk uitgewerkte en mooi gezongen koortjes. Hoog
tijd voor meer publieke erkenning voor LPG, zou ik zo zeggen, zeker met een van de leukste en eigenwijze popplaten van het moment op zak. Over eigenwijs gesproken: bekijk die hoes eens goed, met een bandafbeelding gemaakt van 11.000 tomatenblikjes… (****).
LPG – We Don't Understand
