Review: The Last Shadow Puppets – The Age Of Understatement

Na slechts de eerste drie liedjes op The Age Of The Understatement, het debuut van The Last Shadow Puppets, te hebben gehoord, is het al duidelijk. Dit album is vele malen ambitieuzer en bovendien meer waard dan het vrijblijvende gerommel van menig ander hobbybandje of zijproject. En dat kunnen we  zeker niet slechts op het conto schrijven van Arctic Monkey Alex Turner, de ene helft van dit hemelbestormende duo. Goede vriend Miles Kane van het nog vrij onbekende bandje The Rascals (onlangs op London Calling in A'dam) schreef net zo hard mee aan deze twaalf songs en de weelderige, diverse kanten op schietende strijkers- en blazersarrangementen in de nummers. Sleutelwoorden: sixties, Scott Walker en Burt Bacharach on speed en James Bond…

De meeste liedjes werden geschreven in elkaars woningen en uiteindelijk
werd de basis vorig jaar zomer vastgelegd op een knus boerderijtje in
Frankrijk, met producer/drummer James Ford van Simian Mobile Disco, de
man die vorig jaar Klaxons en Arctic Monkeys produceerde. De meeste
arrangementen werden in eerste instantie op een keyboardje uitgewerkt,
maar Turner & Kane (de aanvankelijke bandnaam) waren wel zo slim om
er een expert bij te halen die de bedachte partijen kon laten bruisen
en spetteren.

En dat is Canadees Owen Pallet, eerder werkzaam
voor Arcade Fire, The Hidden Camera's en zelf actief als Final Fantasy,
onbetwistbaar gelukt. Dat hoor je alleen al aan de al bekende, tamelijk
geniale eerste single The Age Of The Understatement. Het werk van
Pallet is dus effectief en bepaalt voor een belangrijk deel het geluid
van het album, maar vergeet niet dat veruit de meeste liedjes sterk en
pakkend genoeg zouden zijn om ook zonder tientallen toeters en bellen
prima te beklijven. Zeker het titelnummer, het vlotte Standing Next of
het van een scherpe rand voorziene Only The Truth.

Ook net iets
boven het hoe dan ook hoge niveau uit stekend: het vinnige I Don't Like
You Any More met pakkend orgeltje en het dromerige, erg romantisch
klinkende Meeting Place. Wat alle twaalf lekker puntige liedjes gemeen
hebben zijn de grote porties galm op de stemmen van het duo (daar moet
je van houden), die bovendien erg op elkaar lijken. Ja, bij de eerste
draaibeurten zul je je soms serieus af vragen wie er nu eigenlijk aan
het woord is.

Sommige nummers hebben qua melodielijnen, tempo en
structuren best wat weg van Arctic Monkeys en schijnbaar ook van The
Rascals, maar dan zonder dat er ook maar één nijdige of onstuimige
gitaar aan te pas komt. Het maakt bijna benieuwd hoe pakweg Favourite
Worst Nightmare zou klinken met een Last Shadow Puppets-benadering, als
u begrijpt wat ik bedoel.

Hoe dan ook, voor The Age Of The
Understatement geldt: alle twaalf goed tot briljant, zogezegd. Met nu
alweer een nieuwe Arctic Monkeys in de pijpleiding voor na de zomer en
de bekentenis in interviews dat The Last Shadow Puppets zeker geen
eenmalig uitstapje is, staat ons zeker van de nu pas 21-jarige Turner
nog veel moois te wachten. Verbaast hij ons dit jaar nog een keer met een goeie Arctic Monkeys-schijf?
En hoe goed wordt het debuut van The Rascals, later deze zomer uit? Van
allebei zijn we in ieder geval nog lang niet af, en dat terwijl je met The Age Of The
Understatement bijzonder lang vooruit kunt.

Nu is het nog wachten op optredens: het live-debuut voor een groot publiek zal zijn op de festivals van Reading en Leeds, eind augustus. Geen Lowlands of Pukkelpop dus…

Lees ook:
- Voorlopig nog geen Last Shadow Puppets tour
- The Last Shadow Puppets nemen David Bowie onder handen
- In Première: The Last Shadow Puppets- The Age Of Understatement
- Alex Turner en Miles Kane zijn The Last Shadow Puppets