Album van de week – LCD Soundsystem – Sound of Silver

De rubriek Album van de Week verhuist vanaf deze week naar de woensdag.

Hoe zou dat klinken, het geluid van zilver? Sinds afgelopen week hebben we het antwoord definitief: de sound van danceband LCD Soundsystem uit New York moet er wel verdomd dicht bij in de buurt komen. Als het al geen gouden geluid is. Dat was eigenlijk op het titelloze debuut van begin 2005 al zo, maar op de opvolger Sound of Silver heeft DFA-producer James Murphy het geluid van zijn band in alle opzichten verder geperfectionneerd. Alles draait meer om de vette, verslavende grooves voor op de dansvloer en de mix van dance, disco, pop, punk en funk klinkt uitgekiender dan ooit.
Even word je in de eerste minuut op het verkeerde been gezet. Het ritme van openingstrack Get Innocuous! klinkt nagenoeg hetzelfde als doorbraaksingle Losing My Edge. Totdat langzaam een dwingende baslijn en een pakkend pianoakkoord zich in de groove nestelen en Murphy op een zeer David Bowie-esque manier begint te zingen. Met zo'n opening van zeven heerlijke minuten kan het al bijna niet meer mis gaan, en dat gebeurt ook niet. De karakteristieke koebel duikt direct op in het funky Time To Get Away, waarna electropunk single North American Scum op een ironische manier iedereen op zijn nummer zet die Amerikanen over een kam scheren.

Even neemt LCD Soundsystem gas terug op het meer op sfeer leunende Someone Great, waarna het hoogtepunt van de plaat volgt:  All My Friends bevat bijna acht minuten lang dezelfde repetitieve pianodeun, waar zang en synthesizers langzaam meer melodie omheen weven op een vette groove. New Order is hier niet ver weg en het nummer geeft je een puur euforisch gevoel. Zo niet, check dan even of je niet in coma ligt.

Ook in Us vs. Them neemt de band de tijd om een onweerstaanbare groove neer te leggen waar net als in de andere tracks geen ontkomen aan is. Watch The Tapes klinkt vervolgens lekker gejaagd, terwijl in het titelnummer spanning opbouwende electronica de overhand heeft. Alleen op het slotnummer dansen we niet. New York, I Love You But You're Bringing Me Down is de afsluitende ballade waarin Murphy zijn haat-liefdeverhouding met zijn stad bezingt. Een nummer dat je weer met beide benen op de grond zet na vijftig minuten de voeten van de vloer te hebben gehad.

Wie afgelopen zaterdag bij het concert in de Melkweg Max was, werd nog eens met z'n neus op de feiten gebracht: En anders wel door de juichende recensies elders in de media. LCD Soundsystem is ook op het podium fenomenaal en opzwepend, zonder zich als danceband van computers of laptops te bedienen. Live ogen de New Yorkers vooral als een rockband, vandaar dat ook een poppubliek op de concerten van LCD Soundsystem afkomt. Verder bleek het subtielere werk van Sound of Silver in Amsterdam bovendien perfect tussen de steviger, oude krakers te passen, zoals Daft Punk Is Playing At My House, Tribulations, Movement en Yeah.

Voor als het nog niet duidelijk was: met Sound Of Silver wordt het debuut als geheel met gemak overtroffen en kroont LCD Soundsystem zichzelf als koning der danceacts in de 21ste eeuw. Om te oordelen of je het daar mee eens bent ga je naar de MySpace van de band, waar het hele album tijdelijk te beluisteren is. Op 28 juni is LCD Soundsystem weer live te zien, en wel op het Belgische Rock Werchter.

Bekijk hier de video van North American Scum.