Vreemd en bewonderenswaardig dat juist Excelsior Recordings, normaal gesproken toch de veilige haven voor netjes binnen de lijntjes kleurende VPRO-pop, nu Liquid Love van The Experimental Tropic Blues Band heeft uitgebracht. Deze plaat is vies, wild en vliegt niet af en toe uit de bocht, maar rijdt gewoon de hele rit in de modderige berm.
Let vooral niet op de redelijk belachelijke bandnaam en infantiele pseudoniemen van zijn leden -de drie noemen zich Dirty Coq, Boogie Snake en Devil D’Inferno- want dit plaatje is wel degelijk de moeite waard. Er is weinig nieuws te horen op dit album: Liquid Love is een roadtrip die je langs verschillende Amerikaanse muziekgenres als rock ’n roll, blues, rockabilly en zelfs doorgedraaide country leidt. Het gebrek aan originaliteit wordt echter ruimschoots gecompenseerd door het feit dat TETBB, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de brave genregenoten van The Black Keys, rockt als een tiet.
The Experimental Tropic Blues Band is voor de opnames van Liquid Love afgereisd naar New York, om precies te zijn naar de studio van persoonlijke held Jon Spencer. Ja, die ene van de Blues Explosion. Spencer nam het ongeregelde geheel op ouderwetse tapes op en het resultaat is inderdaad een flinke explosie van rauwe rock ’n rollgitaren, overstuurd schreeuwende vocalen, seks en een veel spelplezier. Je hoort Chuck Berry, Elvis en een beetje Jay Reatard. Inderdaad, deze Walen weten waar de mosterd te halen.
Heel af en toe wordt de voet lichtjes van het gaspedaal gehaald om wat meer ruimte te laten voor groovy funkinvloeden. Zelfs dat gaat de groep eigenlijk best goed af waardoor slechts complimenten voor dit smerige werkstukje mijn deel zijn.
Door Rik van Houtum
