Engelse veteranenband Wire maakte zichzelf eind jaren zeventig al onsterfelijk met de trits klassiekers Pink Flag, Chairs Missing en 154. Pink Flag verscheen middenin de punktijd, klonk minstens voor de helft als een punkalbum, maar bleek stiekem stukken slimmer en venijniger in elkaar te zitten. Het is een voorloper van iets dat we nu artrock zouden noemen. Meer pop en experiment volgden op Chairs Missing en 154, waarna de band een stille dood stierf. Verscheidene malen keerde Wire nog terug (oa. in de jaren tachtig), maar het halleluja-gevoel keerde pas in 2003 weer terug, na twee bikkelharde Read And Burn-EP's, het meesterlijke album Send en de hierop oorverdovende, waanzinnig strakke concerten. Na een derde Read and Burn-EP is er nu Object 47, genoemd naar de 47ste release van de band. Is de muziek geïnspireerder dan de titel?
Het teleurstellende antwoord luidt al gauw: 'neen'. Na de staccato
voortdreunende, van de energie en agressie barstende songs op Send
maakt Wire op Object 47 weer een flinke slinger richting vriendelijker
klinkende pop, een soort New Order met meer gitaren, waarop het
vitriool en de ware urgentie echter goeddeels afwezig zijn.
De meeste van de negen liedjes weigeren hierdoor je bij de strot te
grijpen en gaan te makkelijk het andere oor weer uit. Nummers Mekon Headman, Four Long Years en het slome Patient
Flees blijven zich maar vermoeid voortslepen. Vermoeidheid, dat was een
term die we tot voor kort nog niet associeerden met deze mannen op
leeftijd. Object 47 klinkt op de meeste fronten zelfs ronduit
ongevaarlijk, waar Send vier jaar terug nog een op alle fronten
bloedlinke en bikkelharde plaat was.
Slechts een spoortje van het ware heilig vuur van weleer vinden we nog
in het onheilspellende Perspex Icon (met nog wel een pakkend refrein)
en tegen het einde van de plaat in All Fours, als het ritme en de
gitaren wel weten te stuwen en dwingen en zanger Colin Newman nog wel
zijn nijdig tekst uitspuugt. Vooruit, die moddervette baslijn in
plaatopener One Of Us mag er nog wel wezen. Zijn de mannen van Wire dan
nu echt oude mannen geworden? Object 47 doet het ergste vrezen. (**)
Wire geeft in september enkele optredens in Nederland, op 19 september in de Amsterdamse Melkweg en op 21 september op het ZXZW-festival in Tilburg. Hopelijk is de band live nog wel verplichte kost.
Zie hier veel video's door de jaren heen van Wire op Alternative Blog.
Wire – One Of Us (live)
Pingback: Wire leeft nog: nieuw album Red Barked Tree, Paradiso-show | Alternative