Review: The Gaslight Anthem – The ’59 Sound

Al een tijdje uit, maar om onverklaarbare redenen langere tijd tussen de virtuele muziekstapel op de harde schijf van ondergetekende blijven liggen: deze fijne, goudeerlijke rockplaat The ’59 Sound van The Gaslight Anthem, een jonge rockband uit New Jersey met wortels in de plaatselijke hardcorescene. Deze vier jongens hebben de grootste rockmuzikant die hun staat ooit heeft voortgebracht hoorbaar torenhoog zitten: de vlotte, in aanleg simpele rocksongs met een energieke punkrock drive ademen door meerdere oorzaken Bruce Springsteen.

Dat begint al bij zanger Brian Fallon, wiens stem bijna griezelige gelijkenissen heeft met die van The Boss zoals die in z’n tienerjaren geklonken kan hebben. Een lekker nostalgisch aandoend reverb-effect op zijn stem versterkt dat idee nog verder.

Muzikaal gezien is de zo’n beetje door Springsteen uitgevonden Jersey Shore-sound het handelsmerk van The Gaslight Anthem, met zelfverzekerd door rammende ritmes, eenvoudige gitaarakkoorden en mooie, frontaal op je emoties mikkende gitaar- en zangmelodieën. Net zoals het beste oudere werk van The Boss kortom. The Gaslight Anthem klinkt zelfs als een band die ronduit trots is om uit dezelfde staat als Springsteen te komen. Dat wordt niet onder stoelen of banken gestoken en je hoort het ook in de teksten: “There’s no surrender, Bobby Jean”, zo weerklinken alleen al twee Springsteen-titels in Meet Me By The River’s Edge.

Het is typisch rockmuziek met zo’n nostalgische snik die bepaalde, al gauw wat clichématige beelden oproept. Van dat reuzenrad op de pier in een Amerikaanse stad bij zonsondergang bijvoorbeeld (komt meerdere keren voorbij in de liedjes) of lange autoritten, met of zonder dat ene speciale meisje van vroeger. Uitgekauwd? Niet zoals ze hier door The Gaslight Anthem worden verwoord.

Want het knappe van The ’59 Sound is sowieso dat The Gaslight Anthem ondanks de nadrukkelijke aanwezigheid van de grote inspiratie toch als een heerlijk frisse, gretige en onbevangen rockband klinkt. Daarvoor is een keer luisteren naar het gepassionneerde titelnummer, High Lonesom of The Patient Ferris Wheel. “Alsof The Ramones Springsteen’s Hungry Heart spelen”, zo sloeg een Amerikaanse recensent al de spijker op de kop over deze plaat.

Minpuntjes? Hier en daar ligt wat eentonigheid op de loer en de productie had best wat vetter aangezet mogen worden: de gitaren zijn soms wel heel dun. Afgezien daarvan: The Boss lijkt waardige opvolgers in bloei uit eigen stad klaar te hebben staan voor als hij zelf binnenkort eens met pensioen gaat. (***1/2)

The Gaslight Anthem speelt op 1 maart in de Amsterdamse Melkweg.

The Gaslight Anthem – Old White Lincoln

The Gaslight Anthem covert Bruce Springsteen: I’m On Fire