Het was niet echt leuk, toen in 2000 ultieme slacker-indieband Pavement de handdoek met een ongetwijfeld slordige boog in de ring wierp. Maar we hadden tenminste het van oorsprong New Yorkse Silver Jews nog, met soortgelijke typisch Amerikaanse warme, rammelende en luie indierock, minus de onbegrijpelijke surrealistische teksten, maar op de beste momenten bijna net zo goed. Maar dat is nu ook voorbij: na jarenlange productie van consequent goede platen, stopt ook Silver Jews a.k.a. sombermans David Berman er na twintig jaar en zes albums mee.
“Ik moet door, weet je”, schrijft hij op het forum van zijn website. “Ik ben 42 en eigenlijk een schrijver. Laat ik met de band stoppen voordat het slecht wordt.” Berman zou ambities hebben om meer scenario’s te schrijven. Z’n laatste album als Silver Jews was het sterke Lookout Mountain, Lookout Sea van vorig jaar. Hoogtepuntjes in het oeuvre zijn onder meer The Natural Bridge (1996) en American Water (1998), waarop ook oud Pavement-frontman Stephen Malkmus te horen is.
Vandaar dat de vergelijking met Pavement sowieso niet op toeval berust: Silver Jews werd zelfs opgericht met Malkmus als niet-permanent lid. Ook op debuut Starlite Walker (1994) doet hij nog volop mee.
Intussen is het beëindigen van Silver Jews voor Berman blijkbaar ook de goede gelegenheid om met zijn vader af te rekenen, in nog een post op het forum van zijn platenlabel Drag City. “My father is a despicable man. My father is a sort of human molestor. An exploiter. A scoundrel. A world historical motherfucking son of a bitch. (sorry grandma).” Schijnt in de lobby-branche niet zo’n fijne man te zijn, al zit hier geen research van mijn kant achter. Boeiend om te lezen, dat wel.
Silver Jews – Sleeping Is The Only Love (van Tanglewood Numbers, 2005)
Jammer, maar niet heel erg, want hij heeft een enorm oeuvre waarvan ik nog bijna niets ken.