.
GARY CLARK JR.
.
28 Oktober 2011
.
Paradiso, Amsterdam
.
Tekst: Jeroen Bakker
.
Terwijl de crew van het Deense Kellermensch nog druk bezig is om het kleine podium te ontruimen, het gezelschap heeft een nogal indrukwekkend arsenaal aan instrumenten meegenomen, stroomt de bovenzaal van Paradiso vol met nieuwsgierigen, liefhebbers en kenners voor ‘A Virtuosic New Act’ en ‘Austin’s Next Big Music Star’ zoals de artiest in eigen land reeds werd bestempeld.
De jonge, donkere Texaan Gary Clark Jr. maakte recentelijk met zijn ‘Explosive Debut Performances’ tijdens Eric Clapton’s Crossroads Festival 2010 en Bonnaroo 2011 enorme indruk. Als beloning mocht de 27-jarige zanger, schrijver en gitarist onlangs zelfs enkele Braziliaanse podia opwarmen voor de optredens van ‘Slowhand’ tijdens zijn wereldtour. Eerder werd al intensief samengewerkt met Dave Matthews, Jimmy Vaughan en Sheryl Crow.
Met een korte Europese tour wordt nu op eigen kracht de aandacht gevestigd op zijn uitgekiende mix van soul, rock, funk maar vooral rhythm & blues. Worden bovengenoemde lofuitingen dikwijls met de nodige scepsis aangehoord, de frontman en zijn begeleiders pakken het doorgaans zo afwachtende Paradiso-publiek vanaf de eerste minuut helemaal in en maken de hooggespannen verwachtingen meer dan waar.
When My Train Pulls In klinkt melodieus, ingetogen maar rauw tegelijk en lichtelijk opzwepend. Terwijl zijn handen soepel over de frets bewegen ontstaat er zowel op podium als in de zaal een ‘natural high’ die mede gestimuleerd wordt door het prettige soulvolle stemgeluid van de uit Austin afkomstige muzikant. Psychedelische acid blues lijkt ineens helemaal terug van weggeweest. Texaanse shuffles, jazzy lickjes en de klanken van pure Mississippi Delta gaan soepel in elkaar over en worden samengesmeden tot een eigentijdse stijl waarmee de blues een hip jasje krijgt aangemeten.
Er is nog niet zo heel veel uitgebracht van de getalenteerde muzikant maar naast het ijzersterke eigen werk wordt op geraffineerde, vooral gepaste wijze, aandacht besteed aan de grote helden. Zo is daar If You Love Me Like You Say waarin Hendrix’ Third Stone From The Sun wordt verwerkt. Wie zijn ogen dicht doet tijdens She’s Alright zou toch zweren dat Muddy Waters is betrokken bij een hevige spacejam met Iron Butterfly. Met Catfish Blues worden de bluespuristen tegemoet gekomen terwijl Movin’ On Up van Curtis Mayfield de muzikale hoogtijdagen van de Blaxploitation doet herleven.
.
.
De boomlange Texaan heeft zich deze klassiekers helemaal eigen gemaakt en fascineert, in tegenstelling tot zoveel anderen, met zijn integere benadering. Speciale vermelding verdient ook de begeleidingsband die moeiteloos meegaat in de diverse muzikale uitstapjes. Clark Jr. is nu eenmaal gewend om met vaklui op het podium te staan (Twee maanden geleden werd de populaire Amerikaanse talkshow van Jimmy Fallon nog opgeleukt door een optreden van Jr. samen met The Roots).
Toch blijkt de muzikant ook solo de aandacht moeiteloos vast te kunnen houden. De bloedstollend mooi gezongen folktraditional Freight Train krijgt een wel heel authentieke uitvoering.
You Gonna Know My Name
.
zingt hij in Bright Lights. Het lijdt geen twijfel, deze naam gaan we zeker nog eens tegenkomen.
.
Gary Clark Jr by GaryClarkJr
.
.
