De man is een stuk kleiner dan zijn muzikale alias doet vermoeden, maar intussen benne zijn strot en daden hartstikke groot. Dat kan niemand meer ontkennen, zeker niet nu de Zweed Kristian Matsson als The Tallest Man On Earth zijn tweede album The Wild Hunt heeft uitgebracht.
Zijn debuut Shallow Grave was in Nederland nog amper bekend, toen hij het op half open Lima-podium van Lowlands vorig jaar met zijn vlugge gitaarspel, ruwe strot en intense liedjes voor elkaar kreeg om tientallen niets vermoedende, toevallige passanten halt te laten houden. Wie bracht die mooie folkliedjes gezongen met een schurende stem met sneer die geregeld aan Bob Dylan doet denken? Matsson dus, die enkele weken na het festival nog eens uitgebreid door Nederland tourde en de zalen voor zijn neus steeds voller en uitzinniger zag worden.
En zulke toewijding is domweg gewoon mooi, en die zal alleen maar groeien dankzij de indrukwekkende collectie bondige liedjes op The Wild Hunt. Daarop gaat The Tallest Man door waar hij op Shallow Grave was gebleven, met stuk voor stuk prachtige liedjes die hier en daar niet nog iets verfijnder en intenser gespeeld en gezongen zijn dan op het debuut. Niet van die veel gehoorde trage singer-songwriterballades waarvan de aandacht nog wel eens wil verslappen mits de uitvoering overweldigend is – vaak niet -, maar heel vlotte, snelle nummers die dankzij een gave voor pakkende, mooie melodieën moeiteloos pakken en de aandacht vasthouden.
Mattson’s rauwe stem is er intussen eentje die dwingt tot geboeid luisteren, wat goed van pas komt vanwege man’s goeddeels verhalende songs. Ook al is die Dylan-referentie op zich terecht, de stem van de Zweed mag onderhand op zichzelf staan en Mattson schijnt ook niets meer over vergelijkingen te willen horen. Geef hem maar eens ongelijk.
Voorbeelden van de mooiste liedjes noemen? Bijna onmogelijk, al maken het openende titelnummer en Burden Of Tomorrow zielsgelukkig. Beide liedjes worden halverwege overtroffen door hoogtepunt King Of Spain, met gitaarspel net zo pakkend en krachtig als het liedje zelf, en de afsluitende pianoballade Kids On The Run, moeiteloos goed voor een dik brok in de keel. Mocht u in deze tijden vol muzikale weelde een album van een zogenoemde singer-songwriter in huis willen halen, zorg dan vooral dat het The Wild Hunt is. Tijdloze prachtplaat. (****)
The Tallest Man On Earth is in augustus en september weer op tournee en speelt onder meer op de festivals Haldern Pop (DE) en Pukkelpop (BE). Op 2 september staat er een concert in de Amsterdamse Melkweg op het programma.
The Tallest Man On Earth – The Wild Hunt (opname van Faceculture)
Pingback: The Tallest Man On Earth covert Paul Simon’s Graceland | Alternative