Nooit van Gehoord? - Tame Impala

Alsof de Beatles in hun latere periode besloten om de psychedelische kant van hun muziek nog eens volledig uit te diepen op een langspeler van drie kwartier, zonder echter de pop uit het oog te verliezen. Da’s een forse vergelijking, maar zo zou je het geluid van psychedelisch grooverocktrio Tame Impala (naar het Afrikaanse beestje) uit Perth, Australië heel grofweg kunnen omschrijven. Zonder overigens te willen impliceren dat deze band al dezelfde hoogstaande liedjes van The Fab Four in huis heeft, dat zou te ver gaan. Al zijn ze wel al te vinden op debuutalbum Innerspeaker – her en der op de wereld al officieel uit - enkele van die naar perfectie neigende popliedjes.

Het knappe van deze elf nummers tellende, ronduit heerlijke plaat is dat dit drietal from down under een ideale, heel toegankelijke balans lijkt te hebben gevonden tussen sterke liedjes, groovende seventiesrock en lekker lome, zweverige psychedelica, met behulp van slechts enkele gitaareffecten. Met naast volop Beatles-invloeden – ‘Ik hoor steeds John Lennon zingen’, zei een mede-liefhebber – ook ruimte voor riffs à la Led Zeppelin en hier en daar wat instrumentale Zappa-gekte, zodat je Tame Impala ook een soort relaxte versie van White Denim zou kunnen noemen.

Een andere, sterke kant van de band naast de klaterende dan wel ruw schurende gitaren: de zeer melodieuze baslijnen, die alleen al een ontspannen openingsliedje als It Is Not Meant To Be zwaar verslavend maken. Het meest poppy is Tame Impala op Innerspeaker in het middenstuk, met fantastische, bondige liedjes halverwege: het dromerige, hoog gezongen Why Won’t You Make Up Your Mind en het stuwende Solitude Is Bliss.

Het is in de tweede helft heerlijk trippen met langere stukken Jeremy’s Storm en Runway, Houses, City, Clouds, waarna het misschien wel beste liedje van de plaat Innerspeaker afsluit: het heel lekker nonchalant groovende I Don’t Really Mind is tegelijkertijd extreem catchy.

In eigen land is Tame Impala al geregeld op de radio te horen, en begin dit jaar stond de band zelfs al op het grote rondreizende festival Big Day Out. Hoog tijd dat deze Australiërs ook hier een goede kans krijgen. Dat zou met deze indrukwekkende plaat geen enkel probleem mogen heten; het is nu wachten op optredens hier in de buurt.

Tame Impala – Solitude Is Bliss (directed by MEGAFORCE)