Zo vaak komen ze niet voor. Van die concerten waar het voltallige publiek enkel en alleen door de muziek en de uitstraling van de band op het podium intens blij wordt. Gisteravond was er zo'n show in het land: na een optreden op Motel Mozaïque in 2005 stonden the Shins gisteravond in een uitverkocht Paradiso. Hier maakte de band vijf kwartier lang 1500 fans zielsgelukkig met een prachtconcert zonder overbodige opschmuk, grappig bedoelde opmerkingen of onnodig uiterlijk vertoon. The Shins bewijzen op het podium niet meer nodig te hebben dan hun collectie superieure gitaarpopsongs vol gouden melodieën en een zichtbaar plezier in het muziek maken om voor de volle honderd procent te overtuigen.
Tuurlijk, dat frontman James Mercer een feilloos gevoel heeft voor klinkende popmelodieën met een gouden randje wisten we al aan de hand van de platen Oh, Inverted World (2001), Chutes To Narrow (2003) en het nieuwste meesterwerkje Wincing The Night Away. Stuk voor stuk zijn het platen met sublieme gitaarpopsongs, vol invloeden van Beatles en Beach Boys (de koortjes!). Vaak klinken ze vrolijk en optimistisch, al bevatten sommige nummers een enkele snik. Dat beetje extra diepgang dat pop soms nodig heeft is er altijd.
Maar goede genade, wat wordt dat feilloze popgevoel tijdens een concert nog eens benadrukt! Als The Shins op een avond in hoog tempo al die nummers van hun drie prachtplaten at random spelen, valt de constante klasse van iedere song en melodie die Mercer ooit heeft neergepend nog eens extra op. Ambachtelijk is in dit geval even geen vies woord. Het concert begint subtiel met Sleeping Lessons, het begin van Wincing The Night Away dat zo ingetogen begint, maar halverwege dankzij stevige gitaren prachtig openbarst. Tot die uitbarsting staat de band nagenoeg in het donker te spelen, met de aanzwellende lichten en geluidsmuur weet het publiek het al: dit wordt een erg goed optreden en een gedenkwaardige avond.
Het eerste kwartier van het concert zou je bijna gewaagd noemen, omdat de band begint met de sterkste tracks van Wincing The Night Away, waaronder de hemelse single Phantom Limb, die de mooiste koortjes heeft. Maar al snel laat de band doorschemeren een oneindige voorraad kruit te hebben om te verschieten. De hoogtepunten van Chutes To Narrow, het rockende Kissing The Lipless en de lalala-kamerpop van Saint Simon bijvoorbeeld. Of het mysterieuze New Slang van het debuut, waarbij de band versterking krijgt van zangeres Anita Robinson van supportact Viva Voce. Zij zingt incidenteel mee in enkele koortjes, die soms tot vijfstemmig gaan. Catchy, loepzuiver en wonderschoon.
Terwijl de vijf Shins de ene na de andere briljante popsong op Paradiso afvuren, valt ook nog op met hoeveel aanstekelijk plezier de band staat te spelen. Mercer en de zijnen hebben er zichtbaar zin in, kijken tevreden de zaal in, springen in het rond en bedanken ons voor het meezingen met Saint Simon. Jawel, op deze avond voegt de toegift zelfs iets toe aan het concert met een fraaie semi-akoestische uitvoering van het oudje Caring Is Creepy. De covers van Pink Floyd (Breathe) en The Modern Lovers zijn leuk, maar maken eigenlijk alleen nog maar meer duidelijk hoe griezelig goed de liedjes van Mercer zijn.
Wie het gezicht tijdens het concert even afwendde van het podium en om zich heen keek, zag enkel gelukkige, lachende gezichten. Ik heb behalve bij Belle and Sebastian en Sufjan Stevens zelden zo'n positieve vibe gevoeld in Paradiso. Braaf? Het al wel. Het is om de zoveel tijd gewoon fijn om weer eens herinnerd te worden aan wat goede popmuziek zonder fratsen met mensen kan doen. Dat de in augustus door Europa tourende Shins dit jaar wel Lowlands aan mogen doen. Hier moeten meer mensen live van genieten.
De setlist:
Sleeping Lessons
Australia
Pam Berry
Phantom Limb
Kissing The Lipless
Mine’s Not A High Horse
Girl Inform Me
New Slang
Saint Simon
Girl Sailor
Turn A Square
Gone For Good
A Comet Appears
Turn On Me
Know Your Onion!
Breathe (Pink Floyd)
Caring is Creepy
Someone I Care About (Modern Lovers)
So Says I
Lees ook:
- Album van de week – The Shins – Wincing The Night Away
Ben zeker naar een ander concert geweest dan de schrijver hierboven. Vond het geluid slecht en Mercer een matige liveperformer die hoorbaar moeite had met de hoge noten.
Mijn plezier werd bovendien nog eens extra vergald doordat Paradiso tegenwoordig graag Heineken Music Halletje lijkt te willen spelen door bij uitverkochte concerten wandelende biertappers in te zeteen.
Met hun tanks op rug duwen ze de niet speciaal voor alcoholische versnaperingen naar de hoofdstedelijke poptempel gekomen muziekliefhebber botweg opzij en ontnemen hem of haar ook nog eens het zicht.
Was het nog maar 1968……
Het geluid was idd niet al te goed, en ik heb me ook dood zitten ergeren aan de wandelende biertappers, maar verder heb ik toch genoten van een erg goed concert! De stem van Mercer verbaasde me positief, en de liedjes zijn gewoon geweldig!!
Voor Paradiso-begrippen vond ik het geluid meer dan prima. Ja, het zou nog beter moeten kunnen, maar ik heb het er geregeld veel slechter meegemaakt. Ook ik was juist verrast door het stemgeluid van Mercer, beter dan verwacht nadat ik eens een Motel Mozaique-opname had beluisterd.
Erg goed concert, maar ik mistte af en toe de nuances en rustpunten van de albums. Ik vond het geluid vooral erg hard, en de band ook behoorlijk plankgas spelen. Maar qua sfeer en briljante liedjes absoluut top. Al zou ik ze ook best eens akoestisch of wat minder op stadionkracht willen zien – in een schouwburg bijvoorbeeld.
Hun optreden op Motel Mozaique was trouwens niet in 2005, maar in 2004.
Geluksmoment tijdens het concert, de lachende gezichten tijdens het meezingen met Saint Simon. Ik stond vooraan, ik draaide me even om en ik zag die hele zaal: Lala la la..
De kwaliteit van het geluid was overigens uitstekend, het waren namelijk de Shins die op het podium stonden en het de zaal in stuurde.
Geweldige avond, ik heb genoten!
Eindelijk een keer The Shins gezien!!
Maar live kwam het niet zo uit de verf als op de cd’s. Ik miste de nuance. Waar men dit toch opzocht sloeg het de plank volledig mis (Caring is creepy).
cijfer: een 7-