Ik las vorige week ergens een stukje over Pinkpop waarin Mastodon de ‘Beach Boys van de metal’ werden genoemd. Nee, niet als belediging, al is een vergelijking met een legendarische popgroep als The Beach Boys natuurlijk nooit een belediging, maar door hun vocale harmonieën op het hoofdpodium op de Pinkpop maandag.
Op Once More ‘Round The Sun leveren gitarist Brent Hinds, bassist Troy Sanders en drummer Brann Dailor inderdaad gedrieën de vocale inspanningen, op een rijke plaat die voortborduurt op voorganger The Hunter. Dat album was als reactie op het loodzware Crack The Skye uit 2009 wat lichter, met meer ruimte voor melodie en refreinen. Once More ‘Round The Sun ademt datzelfde gevoel, al knalt Mastodon er met zware gitaarlijnen en een dik geluid meer in dan op The Hunter.
De eerste twee nummers, ‘Tread Lightly’ en ‘The Motherload’, laten meteen al horen dat Mastodon op Once More ‘Round The Sun bepaald niet softer is geworden. Overigens is dit één van de weinige platen van het kwartet uit Georgia dat geen conceptalbum is; hun nieuwe is meer een losse verzameling liedjes, die bijna allemaal even sterk zijn. Zo heeft het titelnummer de typische zware Mastodon-sound die we kennen van hun eerdere werk, terwijl het rustigere en ruimtelijkere ‘Asleep In The Deep’ en de trashbeuker ‘Feast Your Eyes’ voor de afwisseling zorgen.
Hetzelfde geldt voor de afsluitende drie tracks, ‘Ember City’, ‘Halloween’ en het epische ‘Diamond In The Witch House’, die zich kenmerken door meer melodie en ook meer ruimte geven voor de vocale kunsten van de drie frontmannen. ‘Aunt Lisa’ is vlak daarvoor een wat vreemde, en niet helemaal geslaagde, eend in de bijt. Het nummer begint als een typische Mastodon kraker, maar het door meisjesstemmen gescandeerde “hey ho/ let’s fucking go, hey ho/ let’s get up and rock ‘n’ roll” aan het einde voelt niet helemaal op zijn plaats op deze plaat.
Mastodon keert met Once More ‘Round The Sun weer terug naar oude vorm, iets dat fans van het eerste uur die The Hunter vaak te soft vonden vast kunnen waarderen. Verder doet de band weinig nieuws, maar het levert wel achteloos een ijzersterke plaat af die waarschijnlijk tot de beste metalreleases van dit jaar gaat behoren.
