Belle and Sebastian zit volgend jaar twintig jaar in het vak. Vaak is er bij bands die al even meegaan een soort ontwikkeling te zien waarbij fans vaker wel dan niet teleurgesteld worden door een nieuwe plaat, het wordt toch nooit meer zo goed als aan het begin. De Schotse indiepoppers lijken daarop een uitzondering te zijn, met nieuwe platen die nog steeds alom geliefd zijn, zij het iets minder dan klassieker The Boy With The Arab Strap uit 1996.
Nu is daar dus Girls In Peacetime Want To Dance, een album met een titel die een zekere luchtigheid suggereert. Nou lag de indiepop van Belle and Sebastian al nooit echt zwaar op de maag, maar op hun negende studioplaat gaan ze voor een zekere dansbaarheid die beslist niet onaangenaam genoemd kan worden. Eerste single ‘The Party Line’, met de nodige synthesizersdeuntjes, was hier al een voorproefje van en ook op ‘Nobody’s Empire’, hoogtepunt ‘Play For Today’ en ‘Allie’ trekt de band die lijn door.
Naast dansbaar is frontman Stuart Murdoch ook introvert op mooie nummers als ‘The Cat With The Cream’ en ‘The Power Of Three’, met vocalen van keyboardspeelster/gitariste Sarah Martin, waar het tempo wat omlaag gaat en er ruimte is voor violen en piano. Hierdoor is Girls In Peacetime Want To Dance een heel afwisselend plaatje geworden, met verder onder andere nog het zigeuner-achtige ‘The Everlasting Muse’ en ‘Perfect Couples’, waarop de zang van gitarist Stevie Jackson heel erg doet denken aan Kings Of Convenience.
Belle and Sebastian hinkt op Girls In Peacetime Want To Dance op verschillende gedachten, maar zolang die gedachten zo goed worden uitgewerkt als hier hoor je niemand klagen. Het negende studioalbum van de Glaswegians vormt daarmee een vroeg hoogtepunt van 2015 en biedt een luchtigheid en warmte die we met die onstuimige weer wel kunnen gebruiken.
