Album van de Week – Wilco – Sky Blue Sky

In de wereld van Amerikaanse alt. country en indierock is Wilco, de band rond songschrijver Jeff Tweedy, een zekerheid in het leven. Inclusief het gloedjenieuwe Sky Blue Sky maakte Wilco tot nu toe zes studioalbums en de live-dubbelaar Kicking Television. Ondanks dat iedere Wilco-plaat anders klinkt en verschillende, soms experimentele insteken kent, hebben stuk voor stuk een ding gemeen: de huiveringwekkend hoge kwaliteit van de liedjes en de platen als geheel. En ook op het verrassend luchtig en los klinkende Sky Blue Sky is dit weer niet anders.

Een hemelsbreed verschil met de vorige meesterwerkjes Yankee Hotel Foxtrot ('02) en A Ghost Is Born ('04) is direct te horen. De sonische (noise)experimenten die op die platen te horen waren, zijn op Sky Blue Sky helemaal afwezig. En ook al droegen ze volop bij aan het bijzondere karakter van de muziek, hier worden ze geen seconde gemist. De twaalf veelal ingetogen songs klinken ontspannen en los. Ook al zitten hem nog steeds de nodige dingen dwars, Jeff Tweedy zit hoorbaar beter in zijn vel.  Naar verluidt is hij zo goed als van zijn migraineaanvallen af en van de bijbehorende medicijnenverslaving. In interviews beaamt hij dat Sky Blue Sky de makkelijkste Wilco-plaat om te maken was.

Je hoort het inderdaad af aan deze aan de seventies refererende popplaat. Opener Either Way klinkt heel ontspannen, met een lichte zweem van melancholie. De ontroering is al binnen tien tellen een feit. "Maybe the sun will shine today, the clouds will roll away", zingt Tweedy hoopvol en zalvend. Op zijn manier plukt hij de dag.    gaat rustig voort, zonder te kabbelen. Rocken gebeurt hier slechts voorzichtig, in het bluesy Shake It Off en Hate It Here. Stekelig is dit keer alleen de solo in Impossible Germany.

Maar de intiemste momenten zijn op Sky Blue Sky verrassend genoeg het sterkst. Zoals in het eerder genoemde Either Way, het titelnummer (inderdaad geen vuiltje aan de lucht) en Leave Me (Like You Found Me). Bob Dylan komt opeens te voorschijn in What Light, dat het sterkste refrein van de plaat heeft. Jawel, ook deze volstrekt ontspannen klinkende Wilco is er een om in te lijsten. Dit keer echter niet vanwege gedurfdheid, maar vanwege het kleine uurtje pure schoonheid. Met Wincing The Night Away van The Shins is dit een van de mooiste platen van 2007 tot nu toe.

Ga de zeskoppige band die Wilco op het podium is eind deze maand beslist live zien. Op woensdag 30 mei staat de groep in de Vooruit in het Belgische Gent, op donderdag 31 mei in Paradiso, Amsterdam. Ook doet de band deze zomer festivals aan, waaronder Roskilde in Denemarken, Dour in België en Primavera in Spanje.

Bekijk hier een livevideo van Wilco, met What Light. Meer op de bandwebsite en MySpace.

Lees ook:
- Nieuwe albumrelease brengt Wilco naar Paradiso
- Wilco verlangt naar de blauwe lucht
- Wilco speelt nieuw spul, luister het hier