Soms is er op Lowlands niets zo moeilijk als keuzes maken. Zeker als je een brede smaak hebt en er drie interessante muziek- of theateracts tegelijkertijd staan te spelen. Dit soort problemen zijn er dit jaar vanwege een hoop (co)headliners op herhaling nauwelijks voor ondergetekende. Dus kom je in de Lowlands-recensies op Alternative Blog nauwelijks verslagen tegen van veilig geprogrammeerde acts, oude bekenden of reeds recent besproken Werchter-klanten. Op Lowlands zoeken we immers het liefst het avontuur op.
Maar als jij wel compleet uit je plaat ging op Underworld, Dropkick Murphy's, Gogol Bordello, The Hives, dEUS, Editors, Anouk, Nightwish, Danko Jones, The Breeders,The Kooks of HIM (schijnt écht fans te hebben), dan lezen ik en vele anderen dat vast graag hieronder in de comments. Wél gezien en van genoten op zaterdag: Laura Marling, Blood Red Shoes, Franz Ferdinand, The Rascals, No Age en de onvolprezen Gutter Twins.
Veel Lowlands-gangers hebben het op de eerste dag al bont én laat gemaakt bij de DJ's in een van de tenten, maar toch komt de enorme stroom bezoekers tegen 13.00 uur alweer flink op gang, om niets te missen van de revue die 50 jaar Nederpop heet. In de Alpha-tent geven meerdere Nederlandse artiesten acte de présence, begeleid door een wel erg netjes binnen de lijntjes kleurende band. Covers van Saturday Night (met Maurits Westerik van GEM) of Sinds een dag of 2 van Doe Maar heeft ieder feestbandje wel op z'n repertoire staan. Leukere momenten zijn Bastiaan van Aux Raus en Kiki van Malle Pietje & The Bimbo's die No Limit van 2 Unlimited doen, mét een rondje crowdsurfing, en Lucky Fonz III die De Vlieger van André Hazes zowaar draaglijk weet te maken. De wonderen zijn de wereld nog niet uit.
Toch is het even later in het knusse Lima-gebied aangenamer toeven, dankzij de lieve, knap in elkaar stekende folkpopliedjes van de Engelse, piepjonge zangeres Laura Marling. Bij de meeste bezoekers is de net meerderjarige jongedame nog geen bekende, maar dat gaat vast snel veranderen. De liedjes van Alas I Cannot Swim maken direct indruk in de volle, warme tent. Jammer dat Marling en haar vier begeleiders het optreden door een kapot keyboard voortijdig moeten staken, maar geen nood: we zien haar vast nog wel eens terug. Hopelijk iets minder verlegen op dat moment; met zulke liedjes mag je best zelfverzekerder voor de dag komen.
Zo zelfverzekerd als het Utrechtse GEM in de India is dan weer het andere uiterste. Met derde album New is zoals de titel aangeeft een nieuwe, frisse start gemaakt en we zien een herboren viermansband op het podium, met zanger Maurits Westerik die tegenwoordig ook bijna constant gitaar speelt. Zeker de eerste helft van de set zit de vaart er goed in, een vlot rockliedje is nog niet afgelopen of het volgende wordt afgetikt. Maar afgaande op de respons in de tent, lijkt een echt grote doorbraak er voor GEM nog niet in te zitten. Daar is het optreden uiteindelijk ook iets te eenvormig voor en op het podium gebeurt niet al te veel. Maar laat dit alsjeblieft geen aanmoediging zijn voor grote gebaren op het podium à la Kane of Anouk. De subtop lijkt GEM prima te passen.
Ook aan een podiumact boordevol praatjes als die van Mindless Self Indulgence moeten de Utrechtenaren zich maar niet wagen. De metalachtige electropunk van deze New Yorkers is wel energiek, maar weinig opzienbarend. Al maakt de ADHD-podiumact van de bandleden en met name opgedirkte zanger in skinny jeans Jimmy Urine het nodige goed. De frontman sprint heen en weer over het podium en springt meerdere malen van het drumstel af. De flauwe, kinderachtige grappen doen het goed bij het publiek dat duidelijk voor een Van Beukenstein-show is gekomen. Urine bekijkt voordat hij de microfoon in z'n strakke broek stopt de grootte van de Grolsch-tent eens goed: "We're famous! So now, we can behave like assholes!"
Gedraagt zich niet als een klootzak, maar blijft de vriendelijkheid zelve: zanger Peter te Bos van Claw Boys Claw. Zelfs als hij tijdens oude, nog altijd mooie hit Rosie de volle laag krijgt met waterpistolen, blijft de man met de bariton-rockstem goed geluimd. Zeker het oudere deel van het publiek is een van Nederland's beste rockbands ooit niet vergeten: zij brullen volop mee met bijvoorbeeld oude hit Superkid.
Terwijl het publiek bij N*E*R*D onder leiding van de veel van de tent eisende Pharell Williams bijkans de Alpha afbreekt (‘een wonder dat die tent nog staat', aldus gezelschap), heeft het Engelse duo Blood Red Shoes dankzij het onvermoeibare touren van het afgelopen jaar een trouwe fanschare naar de India weten te lokken. Die krijgt de inmiddels bekende kost in de vorm van debuut Box Of Secrets op random. Maar ook al is het overdonderingsgehalte onderhand miniem: drummer Stephen en gitariste Laura-Mary spelen hun dansbare, grungy discopunk ook op Lowlands nog even knetterhard, strak en vol bezieling. De immer bloedmooie Laura-Mary is niet meer de verlegen dame van weleer: tegenwoordig kan er zelfs een praatje, een lachje en een stukje meeklappen vanaf. Blood Red Shoes is voorlopig onverslijtbaar en lijkt in tegenstelling tot verwachte eendagsvlieg The Ting Tings wél een blijver.
Hun landgenoten van The Rascals gaan al net zo gedreven tekeer op het kleine Charlie-podium. Ja, dit is de band van Miles Kane, die eerder dit jaar met Arctic Monkey Alex Turner opzien baarde als The Last Shadow Puppets. The Rascals klinken soms wel verdacht veel als Arctic Monkeys, maar beschikken over genoeg pittige songs en spelen wel zo gedreven en strak als een kippenkontje, dat dit geen bezwaar is. Vooral de sixtiesinvloeden, vele tempowisselingen en de heerlijk door je trommelvliezen heen snijdende surfgitaareffecten maken The Rascals met Blood Red Shoes tot de leukste uit de nieuwe lichting Britse bands. En je hoort en passant meteen dat Kane waarschijnlijk een grotere vinger in de pap heeft gehad bij Puppets-debuut The Age Of Understatement dan je van tevoren zou denken.
Het is vervolgens sprinten naar de Alpha voor nog een Brits festijn waarbij de vlonders in de tent het zwaar te verduren krijgen: de terugkeer van het Schotse Franz Ferdinand. Vanaf het begin kunnen we gelukkig vaststellen dat de band onder leiding van Alex Kapranos weer op scherp staat en met veel plezier speelt. De opening met oud werk (Michael, Do You Want To) klinkt venijnig en scherp zoals in de begindagen en de hele tent zet het spontaan op een hossen. Dat gebeurt uiteraard nog niet tijdens vijf nieuwe nummers van het begin volgend jaar te verschijnen nieuwe album, maar daar zitten op het eerste gehoor zo al minstens drie nieuwe publieksfavorieten bij met de bekende krassende gitaren, zeer catchy zanglijnen en inderdaad meer keyboards. Wedden dat daar over een jaar (of twee) net zo hard op gesprongen en gezongen wordt als tijdens ultiem jubelmoment Take Me Out? IJzersterke terugkeer van de Schotten; laat maar komen, dat derde album.
Never mind The Sex Pistols, here's No Age! Voor oprechte, ziedende, regelrecht uit de goorste vuilnisbakken van Los Angeles getrokken punknoisepop moet je bij No Age zijn. Eén brok pure attitude van gitarist Randy en drummer Dean Spunt die met z'n tweeën een indrukwekkende geluidsmuur bouwen uit de brokstukken gevormd door de harde, rafelige liedjes. En natuurlijk gaat met zoveel frustratie onder de leden die gitaar pardoes het drumstel in. Stephen en Laura-Mary van Blood Red Shoes komen ook een kijkje nemen en zien dat het goed is.
Verstandig kortom dat ook zij The Sex Pistols links laten liggen, in tegenstelling tot vele duizenden andere bezoekers trouwens. Deze puur uit financiële overwegingen, foute reünie slaat al als koeienstront op een dakraam, maar het eerste Nederlandse Pistols-optreden in 30 jaar moet wel de deceptie der decepties zijn. Goede genade, wat klinkt die zogenaamde oerpunk in die bizar volle Grolsch-tent dun, slordig gespeeld (maar toch beter dan 30 jaar terug?) en zwaar belegen. John Lydon is op het podium niks meer dan een zielige oude zakkenvuller die nog gek en agressief probeert te doen, met z'n volstrekt achterhaalde ‘George Bush is bang voor Allah'-praatjes. Als ik clowns wil zien, en dan goeie, ga ik wel naar het circus. De Sex Pistols in 2008 zijn helaas niet eens zo grappig als een flauwe buitentheater act als Kaaskop & Poephoofd. Een van de meest legendarisch slechte, sneue optredens op Lowlands aller tijden? Vergeet bij het beantwoorden van die vraag niet: sneu is in dit geval synoniem voor zielig, en da's nog erger dan gewoon slecht. Dat de tent snel leegloopt, zegt alles. Fijn om her en der te lezen dat Lowlands-directeur Eric van Eerdenburg zelf ook van een deceptie spreekt. Had ze dan nooit toegelaten op je festival, dit zag je toch van mijlenver aankomen?
Gelukkig ontvlamt er even later wel een hevig heilig vuur bij The Gutter Twins, ofwel de band met als frontmannen levende rocklegendes Greg Dulli (Afghan Whigs) en de nooit lachende grombeer Mark Lanegan (Screaming Trees, Queens Of The Stone Age). Schandalig genoeg staat het illustere gezelschap voor een halflege India te spelen: veel mensen en blinde Underworld-gangers hebben zo een heftig gepassioneerde, spijkerharde rockshow gemist, waarin nog eens te horen is hoe goed die ‘gooi alles eruit'-zang van Dulli en de onderkoelde brom van Lanegan elkaar aanvullen in de meedogenloos goede, sfeervolle nummers. Als extraatje krijgen de liefhebbers nog werk van Lanegan's solo-album Bubblegum en een duistere, smerige Primal Scream-cover Deep Hit Of Morning Sun. Tal van songs van een album genaamd Saturnalie, terwijl er buiten een maansverduistering te zien is, toepasselijker kan bijna niet? Zo ben je de blamage van een uur terug snel vergeten…
De voeten beginnen al te steken, maar we hebben nog een volle, laatste Lowlands-dag te gaan met verwachte hoogtepunten MGMT, Elbow en Sigur Rós. Toch dansen we de halve nacht eerst nog even door in de bont verlichte kermis die Lowlands 's nachts is. En is het nog even lachen bij Engelsman Steve Rawlings die met een dienblad met flessen en glazen wijn op z'n kin balancerend met brandende fakkels jongleert. Want je zou bijna vergeten dat er ook nog theater te zien is in de polder…
Foto Franz Ferdinand: Herman Roggeveen (NLpop)
Zie ook:
- Lowlands, dag 3: concert der concerten van Sigur Rós
- Lowlands, dag 1: inkomen met Santogold, The National en Hot Chip
- Eerste impressies op Lowlands 2008: druk man!
Franz Ferdinand stond ook al eerder op LL
. Jaya The Cat was op zich een leuke starter van mijn zaterdag.
Eerder dit jaar gaven The Gutter Twins een fenomenale show, vergeleken hiermee was het optreden van zaterdag een absolute teleurstelling. Het geluid was zwaar klote, Dulli was niet heel goed bij stem en de band was er ook niet helemaal bij.
Kortom na een kwartier kon ik het niet meer aanzien en ben een flinke borrel gaan drinken om de teleurstelling wat te verzachten.
Leukste verrassingen van de dag waren The Rascals en No Age. En Blood Red Shoes maakten hun reputatie als opwindende live band wederom gewoon waar.
Verder nog een stukje Toumast (klonk wel interessant) en Franz Ferdinand (ook oké) meegepakt. Sex Pistols ben ik met een grote boog omheen gelopen.
Je bent weer lekker bezig Joris. Jammer dat je niet bij Iron & Wine bent geweest.
You people wouldnt know good music, if it came up and hit you in the face, just listen to that poison dwerg Andre Hazes, and you said the sex pistols were a joke !
Laura Marling was erg mooi. Blood Red Shoes heb ik even kwartiertje van meegepakt (had ze al gezien in Doornroosje) om vervolgens richting charlie te gaan voor Los Campesinos! Dat was echt een geweldig feest! Heb ook zeker geen spijt dat ik BRS daarvoor heb overgeslagen.
The Rascals leek me leuk maar heb ik overgeslagen om bij te komen van los campesinos en in de rij voor het vak van Franz te staan. Super feest, voorste vak stampvol, geweldig gespeeld. toen in het vak gebleven voor Underworld, heerlijke afsluiter van die dag.
1976…wij de jeugd moesten kotsmisselijk luisteren naar “George Baker”, Pussycat en Abba, toen plots vanuit het niets De Sex Pistols door de luidsprekers raasden. Sneu? Begrijp dat toch eens man, zie het in de tijdgeest. Rock’n roll is entertainment. De Pistols houden je wakker. Weg met die bands die zich zelf te serieus nemen. Dat Rotten en co hun zakken komen vullen? Groot gelijk…er is genoeg op hen geparasiteerd.
Val in slaap met Franz Ferdinand en co. Ze hebben niks te vertellen, zelfs hun muziek en kledij is gekopieerd van bands uit een bepaalde periode/band, maar dat weet jij niet. Creativiteit is ver zoek bij zo’n bands, binnen 30 jaar zul je ze niet zien op een podium in tegenstelling tot de Pistols.
Dus omdat de Pistols na 30 jaar opeens weer op het podium staan, was het op Lowlands een goed optreden? Ga toch weg…
Nee, 30 jaar terug waren de Sex Pistols misschien niet sneu, de vertoning van zaterdag wel.
Volgens mij moet je Gem op een ouderwetse festivalweide zien, liggend in het gras, met een zonnetje.
Toumast heeft voldoende potentie, als ze wat meer power in hun set steken, en het ‘politieke pamflet’ puntig brengen. Wel kippenvel ervaren.
Tunng was de grootste verrassing voor mij. Waarom ik die altijd links heb laten liggen is mij een raadsel. Ze gingen goed om met de 2x haperende laptop. Aan de andere kant zou het sterker zijn als ze daar gewoon ‘doorheen’ spelen.
Niet alleen Sex Pistols waren misplaatst, zeker ook Nightwish. Je kon zelfs prima fietsen door de Alpha! Ze bedankten Rotterdam! Waarna The Rascals Amsterdam verwelkomden… Bij The Rascals moest ik denken aan The Undertones, een immer fijne referentie.
Hawkeye and Hoe Band bracht over-the-top zet-het-maar-in-Lima-dan-gaat-het-wel-hossen-muziek.
Haydamaky deed het wel goed, en interessanter dan Gogol Bordello op zondag.
Iron&Wine begon te druk, met teveel lawaai, maar werd later geweldig mooi ingetogen.
Bij No Age ben ik weggevlucht toen de drummer liet horen dat-ie dat echt niet kon. Verschrikkelijk.
Underworld’s Born Slippy was wederom een hoogtepunt, en een goede voorbereiding op Get Well Soon’s versie van zondag.
@ anok 18/08/2008, 23:14
(Val in slaap met Franz Ferdinand en co. Ze hebben niks te vertellen, zelfs hun muziek en kledij is gekopieerd van bands uit een bepaalde periode/band, maar dat weet jij niet. Creativiteit is ver zoek bij zo’n bands, binnen 30 jaar zul je ze niet zien op een podium in tegenstelling tot de Pistols.)
Ten eerste wil ik even zeggen dat ik je comment werkelijk te dom vindt.. Ikzelf ben fan van Franz Ferdinand, op hun eigen manier ook uitvinders van een nieuwe muziekstijl. Als jij dus zegt dat ook zij hun stijl ergens vanaf hebben getoverd dan is dat slechts deels waar. Elke band heeft invloeden alleen Franz Ferdinand is nou niet de band die ik oncreatief zou willen noemen. De Sex Pistols daarentegen teren werkelijk op oud materiaal.. 30 jaar (!) na dato. Zeg nou zelf, dat is treurig. Als ik over 30 jaar Alex Kapranos van FF ‘Take Me Out’ hoor zingen op een verkrampte, ongeinteresseerde, kijk-mij-nou-eens-wild-doen manier, dan zou ik spontaan fan af zijn. Dat gevoel moet jij als Sex Pistols fan nu dus ook hebben.
Franz Ferdinand blijft me verbazen, ook afgelopen zaterdag weer. Wat een concert! De nieuwe nummers zijn catchy en meteen raak. De hits blijven heerlijk. Wel jammer overigens dat de 3VOOR12 recensie de plank zo volledig misslaat.. Er wordt zelf een nieuwe nummer genoemd (Katherine Kiss Me) dat niet eens gespeeld is! Dat is toch wel erg ondoordacht.. Zelfde geldt overigens voor de recensie van We Are Scientists. Vind ik zelf een onderschatte band, in de recensie wordt geschreven dat ze ongeinteresseerd waren en grappen met elkaar maakten.. wie deze and kent, weet dat dit bij het image hoort. Straks schrijven ze nog dat The Hives zichzelf de koningen vonden en dat dat ongepast is.. Jammer 3Voor12..
Goede recensies verder Joris
Correctie:
Bij No Age ben ik weggevlucht toen de drummer zijn kit verliet om te laten horen dat-ie echt niet kon zingen. Verschrikkelijk.
nee, altijd maar weer met nieuwe troep aankomen, das pas geniaal. of nog leuker, britpop. beter een goeie plaat dan een nieuwe.
de opas waren vet, en de baas was alleen maar boos, omdat ie niet meer centjes kon verdiene, omdat ie boetes moet betalen, en brandy moest halen.
alsof je naar een concert gaat om naar muziek te luisteren, en de loef kunt afsteken hoeveel bandjes je hebt gezien die de ander niet kent. boeie..
1. als ze goeie muziek maakten, kende ik ze wel.
2. alsof je naar een concert gaat om naar muziek te luisteren. dan zet je toch gewoon een cd of dvd van die gasten op.
met andere woorden, heel terecht dat je de meeste woorden in je recensie aan de opas hebt gewijdt.
Over GEM:
“Maar laat dit alsjeblieft een aanmoediging zijn voor grote gebaren op het podium à la Kane of Anouk.”
bedoel je niet geen ipv een ?
Over de Sex Pistols:
Op Sziget was dat ook een totale aanfluiting. Ik denk dat Eric van Eerdenburg zelf ook niet op de Sex Pistols zat te wachten, maar door het wegvallen van Fields of Rock (waar die band was geboekt) had mojo een plek nodig om die band te laten spelen. (De rest van die line-up is ook op andere festivals of als losse concerten gezet.)
Ik heb echt genoten van The Rascals. Ik was nog helemaal kapot van het Blood Red Shoes concert maar toch gaven Miles en z’n band me weer energie om weer door te gaan. Ik was van plan eerder weg te gaan om een beetje naar voren te gaan bij FF, maar al snel besloten om te blijven staan, vond ze echt geweldig en ze waren daarom mijn hoogtepunt van Lowlands.
GEM vond ik zelf ook zeer leuk, mee staan springen terwijl ik geen enkel nummer van ze kende. FF was gewoon een super feestje, de nieuwe nummers klonken catchy maar iets te electronisch naar mijn mening.
De Pistols waren ok. Ze speelden lekker lang en het is precies wat ik ervan verwachte. Oude mannen die oude leidjes spelen. Wat verwacht je dan? Als ik naar de Stones, Status Quo, Queen, Iron Maiden, Tina Turner en Claw Boys Claw ga, dat die dan wel vernieuwend zijn? Ik vind het juist leuk om tussen al het nieuwe muziek gebeuren van deie oude namen te zien. Alhoewel nieuw, voor de zoveelste keer Deus, Gogol Bordello (wel leuke act trouwens) en The Editors (ook topact!). Alleen die festival directeur is niet vernieuwend.
Sjoerd moet wel een gruwelijke hekel hebben aan muziek. Hoe beperkt kan je denken… poeh! WTF doe je op Lowlands behalve een beetje zuipen?
Helaas gaan steeds meer mensen idd niet meer naar concerten voor de muziek, wat zich ontaardt in veel geouwehoer in popzalen. Dat dit soort lui, zoals Sjoerd, wegblijven.
Ik mis een verwijzing naar dit optreden. Een propvolle X-Ray ging totaal los op deze gasten.
“Fuck the Sex Pistols!”
X-Ray? Wie/wat is dat? Dat podium op Lowlands waar domme plaatjesdraaiers, ook wel DJ’s geheten commentaar op alles en iedereen leveren? Laat die gasten eerst maar eens zorgen zelf muziek te creeren en net zo wereldberoemd te worden als de Pistols. Ze mogen de schoenen van Johnny Rotten nog niet poetsen, die losers… Nee ik ben geen sex pistols fan, maar ook die popie jopie gasten moeten hun plaats weten.
en ja, ga volgend jaar gewoon weer, boere..
Met je ‘ik ben lomp’ t-shirt aan?
Does It Offend You, Yeah? was echt zwaar de bom, helemaal vooraan. Crystal Castles deed het de volgende dag nog eens dunnetjes over, toen heb ik me maar even enigszins koest gehouden aan de zijkant. X-Ray was echt een hotspot dit weekend.
Waar heb je het nou in hemelsnaam over, “lowlandsliefhebber”? Punk is anti-establishment, maar heeft daar toch geen alleenrecht op? De rest van je commentaar raakt ook kant noch wal.
“Fuck the Sex Pistols!”
censureer dan gelijk alles, in plaats van de stukken waar je nog redelijk vanaf komt te laten staan.
‘fuck freubelpop’
en ja peet, inderdaad met mijn ‘ik ben lomp’- t-shirt aan. wat dan nog??
Censureren? Ik neem je door het een en ander weg te jorissen tegen jezelf in bescherming.
Zij die aan de zijlijn staan hebben altijd makkelijk praten. Ik heb het oorspronkelijke commentaar van de persoon gisteren gezien en dat sloeg kant noch wal. Op de persoon gericht iemand proberen af te kraken met commentaar wat te genant voor woorden was. Wat mij betreft haal je alle comments van “lompe” Sjoerd weg want ze zijn alleen maar geplaatst om te shockeren.
Ook op een blog zou men bepaalde normen en waarden moeten hanteren en iemand in zijn waarde moeten laten.
half met mannetje eens: alles censureren of helemaal niet. aan de andere kant mannetje: hoezo, sloeg kant nog wal, de verdediging was net zo op de man, als de aanval van de recensent zelf.
ik sprak helemaal niet persoonlijk tegen de recensent, maar voornamelijk tegen de algemene hedendaagse tendens dat alles wat onbekend is, direct goed is.
natuurlijk, het is altijd makkelijker praten vanaf de kant, maar betekend dat gelijk dat je het eens moet zijn met de recensent??
als je echt alles gelezen had, had je geweten dat het geensinds alleen tegen bovengenoemde recensent gericht was, maar tegen algemene muzikale tendensen. het feit dat ik regelmatig naar zijn naam verwees, had slechts te maken met het feit dat ik het gewoon niet echt nodig vond om tot 2x toe mijn naam te lezen in twee zinnen, met verwijten die nergens over gaan.
en tot slot, betreffende wormen en maden, wie bepaald dat eigenlijk.
ow ja, en ook ik kan mijn naam veranderen, maar kan gelukkig wel standpunten onderbouwen.
Pfft, wat kunnen mensen bitchen zeg…
Franz Ferdinand was geweldig! De nieuwe nummers waren zeer goed, en ook al danste niemand erop (ik wel, maar ik was de enige in mijn buurt iig.
) idd denk ik ook dat ze over een aantal jaar net zo hard mee worden gezongen. En ja, 3voor12 sloeg de plank behoorlijk mis, en de recensie van We Are Scientist was ronduit zielig. Niet dat ik ze geweldig vind (dat laatste album was vrij treurig), maar dit had weinig met recenseren te maken.
Ik stond bij de Sex Pistols helemaal vooraan en vond ze geweldig!
Pingback: Franz Ferdinand kort op dreef in Watt | Alternative