Al vroeg op de eerste Crossing Border-avond valt er een groot nieuw talent van onze Zuiderburen te bewonderen: de 22-jarige Gentenaar Bram Vanparys, schrijver van veelal ingetogen, korte liedjes vol knappe details, onder de naam The Bony King Of Nowhere. Zijn puntige debuutalbum Alas My Love van dit jaar valt op door de mooie zangmelodieën, een wat hoge, zeer prettige stem in de richting van Thom Yorke, maar dan zonder de nervositeit, en fraaie liedjes die muzikaal verschillende kanten kunnen op gaan. Er zijn vlotte liedjes met een folky inslag (het prachtig kleine titelnummer, Visitor), nummers in dromerige sferen (Losing Gravity) en een enkele song met een vleugje jazz (het al net zo dromerige Taxidream). Everything I Like klinkt dan weer smooth Zuid-Amerikaans.
Vanparys’ liedjes zijn veelal kort en bevatten altijd wel een paar knappe details, waarmee hij zich onderscheidt van velen en die soms pas na een paar keer luisteren op hun plaats vallen. De spookachtige achtergrondzang in The Sunset bijvoorbeeld (denk Bon Iver), of de galmende stem in There I Am; opeens in David Eugene Edwards van 16 Horsepower even in de buurt. Alas My Love is bondig en klokt ruim een half uur met zeven liedjes ruim onder de drie minuten. Alleen het uiterst zorgvuldig opgebouwde Maria mag tegen de vijf minuten duren, waarin het relaas van een man op zijn sterfbed wordt verteld, als hij de maagd Maria voor zich ziet verschijnen.
In slotstuk My Invasions kruipt The Bony King Of Nowhere nog het dichtst tegen voorbeeld Radiohead aan, dankzij een combi van warme piano, bepaalde gebruikte akkoorden en een finale waarin de song prachtig openbreekt. De sfeer van recente Radiohead-nummers als Videotape of All I Need wordt door Vanparys even knap benaderd. Het maakt dit My Invasions tot een indrukwekkende afsluiter van een knap, zelfverzekerd debuut. De koning van nergens? Dankzij Alas My Love ongetwijfeld niet lang meer.
Na Nederlandse festivals als Waterpop en eind september nog op Belgische avond Paradiso.be, speelt The Bony King Of Nowhere komende week op het wat sjiekere Crossing Border, vrijdag 20 november, om 19.00 uur in de Union Zaal.
Andere niet te missen nieuwe acts op Crossing Border:
- Cymbals Eat Guitars
- Mumford & Sons
The Bony King Of Nowhere – Alas My Love
Pingback: Crossing Border, de vrijdag: schattigheid op het randje en liters spuug | Alternative