Hoe doodmoe zouden de jongens van Klaxons er zelf al van zijn? Van de omschrijving New Rave, die ze zelf ‘voor de grap' bij hun opruiende muziek bedachten? Het Engelse magazine NME ging na een interview met het trio immers gretig met de term aan de haal en een nieuwe Engelse megahype was binnen de kortste keren geboren. De singles Atlantis to Interzone en Gravity's Rainbow beloofden gouden bergen en een ziedend optreden op London Calling, november vorig jaar, deed het vuurtje ook in Nederland verder aanwakkeren. En nu is daar eindelijk het debuut Myths of the Near Future, dat na die woeste singles en het overstuurde podiumgeweld verrassend poppy en melodieus klinkt.
Over hoe ‘rave' de muziek van Klaxons nu eigenlijk is kun je lang blijven discussiëren. Ik vind de rave-poeha nogal over dreven en hoor vooral een piekfijne popplaat in Myths of the Near Future. Ja, de sirenes en samples in Atlantis To Interzone zou je als rave-invloeden kunnen bestempelen, maar op de hele plaat horen we niet zoveel van deze overstuurde elektronica. Wel een gelijke rolverdeling voor gitaren, keyboards en heftige ritmes vol breaks, die tezamen voor een bij vlagen waanzinnige energie zorgen. Het rave-aspect van de band is nog het meest tijdens optredens te merken, waarbij de fans smiley-shirts dragen en met felkleurige glowsticks zwaaien tijdens het dansen en moshen. Het mag duidelijk zijn het er bij Klaxons wilder aan toe gaat dan bij pak ‘m beet Franz Ferdinand, Kaiser Chiefs of Bloc Party.
De bekende singles Atlantis To Interzone,Gravity's Rainbow en Magick blijken de meest onstuimige tracks van de plaat te zijn, net als het al van de Xan Valleys EP bekende Hoarsemen of 2012. Deze afsluiter is qua manie, chaos en waanzin het absolute hoogtepunt van de plaat. Daarnaast blijken Klaxons veel aan lekker gejaagde, melodieuze popsongs te doen, zoals nieuwe single Golden Skans, As Above, So Below of de zeer poppy plaatopener Two Receivers. Wat de meeste liedjes gemeen hebben, zijn de zanglijntjes met een laag en een hoog stemmetje, iets wat je in ieder geval niet veel hoort in de hedendaagse pop en Klaxons anno 2007 zeker iets eigens geeft.
Gaan Klaxons met deze plaat de hype tot aan de laatste munt verzilveren? Ach, hun debuut is in ieder geval een bijzonder smakelijke popplaat geworden van een band die stukken energieker te keer gaat dan het gros van de Britse collega's. Maar een simpelweg goed debuut is onvoldoende voor een wereldwijde schokgolf. Misschien dat deze heren daarvoor ook iets te veel out of this world zijn, met al die verwijzingen naar mythische figuren en tijdreizen. In Engeland heeft het Schotse The View trouwens al meer succes met debuut Hats Of For The Buskers, al vliegt ook Myths of the Near Future goed de winkel uit. Arctic Monkeys-achtige taferelen zal Klaxons hoe dan ook niet teweeg brengen met deze plaat. Op het podium is Klaxons sowieso ettelijke malen beter, dus gaat de livesensatie zien op 3 maart in de Melkweg. Zeker als je in november vorig jaar niet op London Calling was.
Bekijk hier de video's van Golden Skans en Magick. Meer muziek op de MySpace van Klaxons
Golden Skans
Magick
Lees ook:
- In première: Klaxons – Golden Skans
- Klaxons denderen de Melkweg binnen
- Snoepje van de week? – Klaxons
Een verrassend goede plaat. Ik vond de band live behoorlijk tegenvallen maar dit album maakt veel goed. Wat mij betreft de beste 2007 release tot dusver.
Ben ook al een aardig aantal maandjes into de Klaxons…keek dus ook flink uit naar deze plaat en vind hem van begin tot eind sterk, iets wat slechts over weinig debuutalbums van het laatste jaar kan worden gezegd. De combinatie van onstuimige (vooruit: ‘rave’) en ingetogen (vooruit: ‘poppy’) tracks is heel goed uitgepakt vind ik.
Ga ze vol goede moed 3 maart checken (op London Calling was ik te kapot na the Young Knives om de Klaxons echt goed mee te maken), het belooft een goed party….
En pfffff die eerste 37 seconden van Magick…niet te houden toch?!