Drie dagen in het hoge Nederlandse noorden, met als thema het nog hogere noorden; Eurosonic en Noorwegen. Net als vorig jaar loopt uw verslaggever vooral een Scandinavische route kriskras door de stad Groningen. Het resultaat van de eerste avond is er een met pieken en dalen.
De Noormannen van Wardruna spelen doorgaans op locaties die ze zelf uitkiezen; een oud Vikingschip, in een klooster bovenop een berg of in een mooi amphitheater tijdens Incubate. Het Grand Theatre is met zulke plekken vergeleken een beetje gewoontjes, en in deze setting met constant in- en uitlopende mensen is het moeilijk om echt helemaal op te gaan in de rituele folkmuziek. Dan maar door naar Groningens vermaarde poppodium Vera.
De roemruchte club in de Oosterstraat hangt vol posters van Jay Reatard. Die was toch dood? Het blijkt geen aankondiging, maar een eerbetoon. Vera-medewerker Peter Meeuwsen tipte op dit blog naast Wardruna ook I Was A King. Die nieuwe plaat is serieus de moeite, dus er zijn hoge verwachtingen die helaas totaal niet worden ingelost. Vooral omdat de band niet compleet lijkt; waar is de pianist die op albumhoogtepuntje <i>It’s All You</i> de hoofdrol moet vervullen? En waar is de beloofde “explosieve liveshow” “? Erg jammer dit, dan maar thuis nagenieten van de cd.
Hun landgenoten van Pony The Pirate (foto boven) weten het in de Schouwburg live wél waar te maken. Nog steeds geen verhoogd podium zodat we het achtkoppige gezelschap beter kunnen horen dan zien, en misschien is dat maar goed ook. Want vooral visueel roept het wel heel erg Arcade Fire in herinnering; al die expressieve mannen en vrouwen met hun bevlogen en orkestrale pop. Bonuspunten voor zanger Joakim Johannesen met zijn schattige Engels en flauwe grappen over dat Nederland voor Noorse begrippen zomers en warm is en “you Netherlanders and the rest of the world are more pretty than Norwegians”.
Dankzij de andere bezoekers en de festivalorganisatie (#ESNS10) kun je op Twitter meteen zien of het de moeite loont om in de rij te gaan staan of dat het een zaal verderop al vol zit. Handig! Op naar de Machinefabriek, waar de vlammenwerpers vuurspugen. Niet op het podium à la Rammstein, maar achterin de zaal. Best lekker, af en toe zo’n warme wolk in je nek. Op het podium opnieuw een band uit het tiplijstje van vorige week: Shining.
Saxofoon, freejazz en metal. Alle begrip als je nu gillend wegrent, maar deze herrie is lekker en intrigerend. Op het eerste gehoor een stuk vocaler en minder dansbaar dan vorig jaar op het SPOT-festival, die met-je-mond-open passages zijn er nu toch een stuk minder. De band is bevlogen en strak, maar het lijkt wat dood te slaan op het grotendeels statische publiek. Volgende keer graag in een andere setting met wat meer jazz- en/of metalfans in de zaal.
Over Joensuu1685 zijn de meningen verdeeld. In de voorbeschouwing positief getipt, maar uw verslaggever hoort vooral een aanstellerige verzameling Finnen met een mislukte kruising tussen Jesus & The Mary Chain en Placebo. Ze denken Bruce Springsteen vast een plezier te doen, maar hun bewerking van I’m On Fire komt op ondergetekende over als een verkrachting. Het commentaar ter plekke levert een tijdelijk toegangsverbod op in Cul de Sac waar de band vanavond is te zien. Ach, ik blijf toch nog even een paar dagen in Groningen. Wordt vervolgd….
Heeft u zelf een totaal andere route gelopen en nog meer geweldige (of dramatische) concerten gezien? Laat het achter in de comments!
Seabear in de Spieghel was echt bijzonder. Mooi optreden, jammer alleen dat de geluidstechnicus de oren verstopt had zitten waardoor de zang wat schel was.
Sea Bear staat geloof ik in Eurosonic verslag van vorig jaar, of was het Iceland Airwaves? (Op mobiel even lastig zoeken.)
Ze stonden in 2008 op Iceland Airwaves. Seabear was bij mijn weten gisteren voor het eerst op Eurosonic.
Ik ga die Finnen vanavond misschien toch maar even checken in de Cul…
Heh… ik had erg veel verwacht van Seabear, maar ben na het rommelige begin vertrokken op zoek naar iets boeienders (wat ik heb gevonden in de vorm van Long Distance Calling). Wat betreft Joensuu 1685: spot on! Wat een slappe hap.
En je was wel erg rap weg bij Wardruna, Hans. Terecht overigens, want de band was inderdaad niet helemaal op zijn plek. Een klaterend beekje op de achtergrond maakt nog geen bos.
Verder was ik zeer te spreken over CALLmeKAT. En Isbells (ondanks alle rumoer achter in de zaal). Ik hoop zo dat die lui naar Into the Great Wide Open komen!
Ben niet op Eurosonic maar heb vanavond (zaterdag 16 januari) We Were Promised Jetpacks gezien in Rotown. Wat een fantastische, pure en energieke liveband!! Hun album stond al hoog in mijn jaarlijstje, maar nu ik ze live heb mogen zien hadden ze zelfs nog wel hoger kunnen staan. Wat een mooi Schots bandje. Voor mij een belofte: ik hoop nog veel van ze te horen/zien.
En de jongens spelen het hart en de longen uit hun lijf. Een kort optreden (want nog maar één album) maar door de energie en het enthousiasme voelde niemand in het publiek zich bekocht, ook niet toen de (toch al vaak te obligate) toegift gewoon uitbleef: ze hadden gewoon alles gegeven wat ze hadden, letterlijk en figuurlijk.
Was het optreden op Eurosonic ook zo sterk?
Op Eurosonic was het korter, en met minder rumoerig publiek (ik was bij allebei). Het viel me op dat in Rotown de ene helft van het publiek alles uit volle borst meezong, de andere helft had het te druk met het evalueren van hun weekend.
Ja, die ergerlijke houding zie ik bij steeds meer concerten terug; als je elkaar zo veel te vertellen hebt, ga dan lekker in een kroeg zitten. Waarom 10 euro (en vaak zelfs veel meer) betalen om jezelf en je buren te horen praten? Kenmerkend egocentrisme van de concertganger, “muiekliefhebber” kan je het niet meer noemen.
Maar enfin, ik zong weliswaar niet alles mee (hoor toch uiteindelijk liever de band zelf), maar heb wel, samen met mijn 14-jarige zoon, enorm genoten!
Ik hoop ze dit jaar in ieder geval nog een (paar) keer te zien (Lowlands wellicht?). Nu eerst vertrekken ze na Europa nog een maand naar de VS en misschien kunnen ze dan wat nieuwe nummers schrijven/opnemen. Ik honger naar meer!
“muiekliefhebber” = “muziekliefhebber”
Pingback: Eerste Nederlandse namen voor Eurosonic / Noorderslag 2011 | Alternative