Roskilde, dag 1: verbluffend Gorillaz brengt Roskilde in extase

Na het hebben leren kennen van de ruige, dorre campings, de vijf podia zelf en de betere eettentjes, kan op donderdag om 18.00 uur ook de eerste – nog vrij korte dag – muziek beginnen op Roskilde 2010! Een muzikaal, vrij indrukwekkend moment van bezinning vormt de opening; het is tien jaar geleden dat er bij een optreden van Pearl Jam op de Orange Stage negen mensen om het leven kwamen in het gedrang. Zangeres/veterane Patti Smith (foto) is daar met haar gitarist Lenny Kaye voor een korte herdenkingsceremonie, met een bemoedigende toespraak, negen rozen in het publiek en twee indringend gebrachte, krachtige akoestische nummers. De boodschap: leef vooral. En drink genoeg water, volgt er nog wat onhandig achteraan, want het wordt een warme editie, die na deze opening echt kan losbarsten.

Niet iedereen staat bij Patti Smith, want Amerikaanse rockband Paramore trapt op hetzelfde tijdstip af in de Arena-tent, waar plek is voor zeker 10.000 man. Een degelijke band met enkele catchy nummers en de zeer beweeglijke zangeres Hayley Williams, die door het vele rennen en springen wel wat moeite heeft al haar zanglijntjes te halen. Goed gespeelde hap-slik-weg-hitparaderock waar de volle tent al goed warm voor loopt, maar memorabel kun je dit absoluut niet noemen.

Voor Paramore was die Arena-tent groot genoeg, maar dat sommige populaire Deense bands in de vrij kleine tent Odeon staan, lijkt een onhandige zet. Het ook hier vrij bekende Efterklang treedt daar op, en er is geen doorkomen aan in en rond deze tent. Niet verwonderlijk, en gelukkig is het ook op een afstandje wederom fijn luisteren naar deze sprookjespopliedjes, ietwat memorerend aan Sigur Ros en volgestopt met knappe arrangementen en emotioneel geladen samenzang.

Een fraaie thuiswedstrijd, die door veel landgenoten wel op tijd wordt verlaten omdat LCD Soundsystem al opvallend vroeg (20.15 uur) in de Cosmopol speelt, het podium voor dance, elektronica en wereldmuziek. Ook die tent kan de bezoekersstroom nauwelijks aan (drukte op foto rechts); de security houdt van tevoren een spoedmeeting om te overleggen hoe de toestroom in het gareel te houden. Problemen zijn er echter niet: en als de New Yorkers onder leiding van James Murphy het podium opkomen, wordt de tent vanaf de eerste beats van voor tot achter compleet afgebroken.

Niet zo gek: jongste plaat This Is Happening mag dan een pietsie tegenvallen, live is de volledige band LCD Soundsystem meer dan ooit een loeistrakke en genadeloos doorpompende machine, waarop stilstaan onmogelijk is. Drummer Pat Mahoney lijkt nog een stuk strakker en onvermoeibaarder te zijn gaan slaan dan voorheen, en zorgt voor de basis van de energie die vrijkomt door bij vroeg gespeelde hit Drunk Girls, maar vooral bij langer uitgesponnen krakers Us vs. Them, All My Friends, een gemeen stuwend Tribulations en immer kont schoppende afsluiter Losing My Edge. Heerlijk ook dat James Murphy z’n oerschreeuw nog paraat heeft (Daft Punk is playing at my Hououousseee!!!). In de hoek van de dansmuziek mogelijk de beste liveband ter wereld, en niet te missen als u straks op Lowlands bent.

Lowlands, maar dan massaler en met een duidelijk openlucht-hoofdpodium, zo kun je als thuisblijver Roskilde best een beetje voor je zien. Zonder theater of comedy weliswaar, maar met tal van podia in tentjes met verrassingen als zwembadjes midden op het terrein en een boel beeldende kunst op het grote veld bij de Orange Stage. Op dat grote veld passen naar verluidt zo’n 60.000 mensen, en die moeten er ook wel staan als grote headliner Gorillaz op het punt van beginnen staat.

De show van een weekje eerder op het Engelse Glastonbury – was ook geheel op tv te zien – werd wat gemengd ontvangen door pers en publiek: vanwege een vermeend gebrek aan hits liepen er schijnbaar nogal wat mensen weg. Daar is op Roskilde geen sprake van: het ramvolle veld gunt Damon Albarn en zijn fantastisch spelende gezelschap met blazers, strijkers met matrozenhoedjes, achtergrondvocalisten en The Clash-leden Paul Simonon en Mick Jones een euforische ontvangst. Die euforie in de lucht blijft vervolgens continu hangen op deze anderhalf uur durende reis naar Plastic Beach. Zelden zoveel handen in de lucht zien zwaaien, van voor tot achterin, als bij de openingstrack met Snoop Dogg zichtbaar op het grote scherm.

Die uitzinnige sfeer pikt Damon Albarn zelf meteen goed op, die we op de schermen alleen al de eerste vijf minuten van de show meer content zien lachen dan tijdens die hele Glastonbury-set. Ja, hier doet hij dit dus voor. Goed, Lou Reed, Snoop Dogg, Mark E. Smith en andere gasten zijn er hier niet bij, maar dat vergroot juist het tempo van het optreden, en daarmee de kracht. Deze show staat voor alles voor het muzikale project achter het voormalige cartoonconcept Gorillaz, en zoals die muziek door dit grote gezelschap wordt gemaakt, is bij vlagen ronduit verbluffend mooi en knap.

Intussen is het op Roskilde zelfs groot feest bij moeilijker albumtracks van vorig Gorillaz-album Demon Days: het is hard bouncen op Kids With Guns en Oh Green World, waarop bassist Simonon met zijn opmerkelijke basstijl compleet loos mag gaan. Gast Bobby Womack is wel weer van de partij om op het hard groovende Stylo mee te zingen – de massa wordt gek -, evenals zangeres Yukimi Nagano van Zweedse band Little Dragon, die meedoet bij het zo kalm beginnende, maar halverwege exploderende Empire Ants. Daarna mag ze nog in duet met een gelukzalig grijnzende Damon Albarn: samen zingen ze To Binge, een van de opmerkelijke liefdjesliedjes van Plastic Beach.

Het is een van de weinige rustpunten dit keer: na een stampfinale met Glitter Freeze – Mark E. Smith horen we dit keer alleen -, is het in de toegift nog een keer heel dik feest tot achterop het veld, met hits Feel Good Inc. en Clint Eastwood. Ook zonder een parade aan gasten weet deze Gorillaz-show dus te imponeren en daarbij totale vreugde teweeg te brengen. Dat belooft veel voor de najaarstour die in november Amsterdam aandoet. Show van het jaar tot nog toe? Het lijkt onwaarschijnlijk dat hier op deze komende, warme Roskilde-dagen iets of iemand overheen gaat, Muse en Them Crooked Vultures ten spijt. Zondag misschien, als Prince zal aantreden, but hey, het is nog een lang weekend.

Een lange vrijdag staat nu voor de boeg, met optredens van onder meer Meshuggah, Tinariwen, Dirty Projectors, Them Crooked Vultures en Japandroids. Waarover later veel en veel meer.

Zie ook: Kink FM New Music Blog op Roskilde, met foto’s en tekst van dj Henk Kanning.

Meer Roskilde op Alternative Blog:

- Fotoblog: van het dorre slagveld naar de muziek!
- Roskilde, dag 2: van de bloedhete Sahara naar het boze Canada