Album van de week – Björk – Volta

Een persoonlijke noot vooraf: Björk is al zeker twaalf jaar mijn favoriete zangeres. Het maakt me eigenlijk bar weinig uit wat ze zingt: de IJslandse hoeft haar mond maar open te doen of ik hang met een brok in de keel aan haar lippen. Dat Björk dan ook nog eens een uitmuntende neus heeft voor de perfecte hulpkrachten om mee samen te werken, maakt haar carrière er alleen maar beter en spannender op. Maanden van tevoren keek ik al uit naar haar nieuwe, zesde album Volta. Zeker vanwege de samenwerkingen die dit keer werden aangekondigd. Met producer Timbaland bijvoorbeeld, of met Antony zonder zijn Johnsons. En nu de plaat er eindelijk is, kan ik er het beste maar een simpel ding over zeggen: goede genade, wat is Volta waanzinnig goed en mooi geworden!

Een van de andere grote klasses van Björk is dat al haar soloplaten anders klinken, op de beroemde love-it-or-hate-it-stem na natuurlijk. De alle kanten opvliegende bombast van Post, de winterse sfeer op Vespertine of het experimentele, voornamelijk door stemmen gedragen Medulla, drie albums die muzikaal werelden van verschil zijn. Hun overeenkomst: het wonderlijke universum van Björk, die nog altijd het verkennen meer dan waard is, zo bewijst nu ook Volta.

Ten eerste is er op Volta na het bijna beatloze Medulla weer alle ruimte voor soms heftige ritmes. Twee keer is producer Timbaland verantwoordelijk voor opzwepende beats, in de geweldige single Earth Intruders bijvoorbeeld, waarop je zo mee marcheert, luid meezingend: "We Are The Earth Intruders, We Are The Sharp Shooters!" Ook onmiskenbaar Timbaland: de gestoorde hink-stap-sprong-beat van Innocence, waar bijna onopgemerkt een van de vrolijkste liedjes van Volta in verstopt zit. Twee spectaculaire tracks met in de glanshoofdrol nog altijd Björks stem, die duidelijk zin had in deze wat ongecompliceerder partytracks.

Een ander belangrijk ingrediënt op Volta: de doordringende hoornpartijen die in diverse nummers opduiken naast de beats van LFO's Mark Bell. In Wanderlust zorgen ze voor een constante onheilspellende spanning. Als Björk in The Dull Flame Of Desire vervolgens gezelschap krijgt van New Yorker Antony, levert dat meteen ongeveer de zeven meest bloedstollende minuten van de plaat op. Fraaie ingetogen rustpunten zijn er ook, met een bijrol voor de kora van Toumane Diabaté, zoals Hope en afsluiter My Juvenile, waar ook Antony nogmaals in opduikt. Björks stem vliegt intussen op de bekende manier alle kanten op, en dat is nog altijd genieten.

Ook als ze het weer eens op een ouderwets krijsen zet in het noisy buitenbeentje Declare Independance, waarin producer Mark Bell Björk vocaal laat opboxen tegen een snoeiharde hardstyle-beat. Horen is geloven. "Raise Your Flag", zingt de IJslandse jou en mij toe. Een ding is zeker: voor Volta mag de vlag inderdaad uit. Nieuwe fans zal Björk met Volta niet winnen, de bestaande liefhebbers likken hun vingers af met dit album, waar duidelijk plezier in muziek maken op een briljante manier hand in hand gaat met het verkennen van nieuwe wegen. Met Björk zijn we voorlopig nog niet klaar. Gelukkig maar!

Björk geeft op 8 juli een openluchtconcert in het Amsterdamse Westerpark, op donderdag 28 juni speelt ze op het Belgische Rock Werchter.

De briljante videoclip van Earth Intruders en opnames van Björk's optreden bij Saturday Night Live bekijk je hier.

Lees ook:
- Björk op 8 juli in Amsterdams Westerpark
- Björk brengt nieuw album Volta uit in mei
- Pitchfork in de ban van Björk's Volta
- Björk, Beastie Boys, Bloc Party op Rock Werchter
- Arctic Monkeys, Arcade Fire, Björk op Glastonbury
- Onze favoriete IJslanders bivakkerenin de studio