Halverwege 2009: de beste albums, nummers en optredens

Met een groter concerten- en festivalaanbod dan ooit en meer interessante platen in een half jaar tijd dan een normaal mens kan bijhouden, is het niets meer dan leuk en aardig om iets over de helft van het nu al mooie muziekjaar 2009 alvast een tussenbalans op te maken: wat waren de beste albums, nummers en optredens van het afgelopen half jaar?

De Alternative Blog-medewerkers zetten hun keuzes op een rijtje, met voor de vaste lezer wellicht niet erg verrassende hoge scores voor onder meer Animal Collective, De Staat en The Pains Of Being Pure At Heart. Kijkt mee, en laat vooral uw eigen bijdrage achter in de oh zo hongerige reactieruimten! Met nog veel releases en concerten op komst, kijken we aan het eind van het jaar uiteraard ook nog eens terug op deze lijsten.

Joris Rietbroek:

Albums:
1. The Pains Of Being Pure At Heart – S/T
2. Animal Collective – Merriweather Post Pavilion
3. Patrick Watson – Wooden Arms
4. Grizzly Bear – Veckatimest
5. Dinosaur Jr. – Farm
6. The Horrors – Primary Colours
7. Wilco – Wilco (The Album)
8. De Staat – Wait For Evolution
9. Alela Diane – To Be Still
10. Dirty Projectors – Bitte Orca

Nummers:
1. Grizzly Bear – Two Weeks
2. The National – Far Around The Bend
3. The Pains Of Being Pure At Heart – Come Saturday
4. Animal Collective – My Girls
5. Morrissey – I’m Throwing My Arms Around Paris
6. The Very Best – Warm Heart Of Africa
7. Wilco – You Never Know
8. Johan – Maria
9. Yeah Yeah Yeahs – Hysteric
10. Patrick Watson – Fireweed

Zeven geweldige optredens:
1. Bruce Springsteen and the E Street Band, zaterdag 30 mei, Pinkpop
Bijna 35 jaar samen en nog steeds meer bezieling dan alle andere Pinkpop-acts bij elkaar tijdens één optreden, alle mogelijke genres en hokjes overstijgend.

2. Health, zaterdag 15 april, Motel Mozaïque
Bruut, reteagressief, gemeen, gevaarlijk, bezeten, volslagen compromisloos en onverbiddelijk, kortom; abnormaal goed.

3. Patrick Watson, dinsdag 26 mei, Melkweg
Nieuw album Wooden Arms komt live al zo verbluffend mooi uit de verf, alsof die avontuurlijke liedjes al jaren worden gespeeld, maar wel met de bevlogenheid van de eerste keren. Glansrol voor de drummer, niet te missen op Lowlands.

4. Nick Cave and the Bad Seeds, zaterdag 4 juli, Rock Werchter
Enkele nieuwe nummers, maar vooral een genadeloos harde en grimmige introductie tot Nick Cave and the Bad Seeds van voor 1995. Het was geen toeval dat het spontaan goed bewolkt werd boven de Wercher-weide.

5. John Parish & PJ Harvey, 13 mei, Paradiso, Amsterdam
Alle gedaanten van Polly Jean Harvey op een avond voor de kiezen, perfect ondersteund door Parish en andere vaste begeleiders.

6. My Bloody Valentine, 25 mie, de Effenaar, Eindhoven (foto)
Zelfs al was het uiteindelijk vooral een soort openbare repetitie van deze legendarische Britse shoegazers, indrukwekkend was het dankzij een heerlijke songkeuze en het uitzonderlijk harde doch kristalheldere geluid. Twee maanden na dato schudden we nog na, In augustus terug op het Belgische Pukkelpop.

7. DM Stith, De Duif, Amsterdam
Het is pas het tiende optreden van deze up and coming Amerikaanse singer-songwriter. Merk je niets van: bezeten, huiveringwekkend mooie liedjes in een omgeving die de fijne sfeer nog eens tenminste verdubbelt.

Bas Jansen:

Albums:
1. De Staat – Wait For Evolution
2. Antony & The Johnsons – The Crying Light
3. Animal Collective – Merriweather Post Pavilion
4. Sonic Youth – The Eternal
5. The Pains of Being Pure at Heart – S/T

Nummers:
1. Health – Die Slow
2. De Staat – Wait for Evolution
3. The Maccabees – No Kind Words
4. Bon Iver – Blood Bank
5. Eels – Fresh Blood

Concerten:
1. De Staat, 31 mei, Pinkpop
2. Madensuyu, 22 juli, de Affaire
3. My Bloody Valentine, 25 mei, de Effenaar
4. Holy Fuck, 21 april, Melkweg
5. The Mars Volta, 8 juli, Paradiso
6. Health, 5 mei, Bevrijdingspop
7. Mon-O-Phone, 14 mei, Petrol (Antwerpen)

Speciale vermelding voor twee fantastische live-registraties waar ik niet fysiek bij aanwezig was: Faith No More op Download (stream) en Blur op Glastonbury (BBC). Sowieso een genot om Glastonbury via de BBC te volgen. Volgend jaar moet het er maar eens van komen!

Hans Vrijmoed (reiziger in muziek, ook Kindamuzik en Muziekagenda):

Albums:
1. Oh No Ono – Eggs
2. Moderat – Moderat
3. Fever Ray – Fever Ray
4. Pains of Being Pure At Heart - S/T
5. White Denim – Fits
6. The Joy Formidable – A Balloon Called Moaning
7. Ghinzu – Mirror Mirror
8. The Horrors – Primary Colours
9. St Vincent – Actor
10. De Staat – Wait for Evolution

Nummers:
1. Bat for Lashes – Daniel
2. Animal Collective – Brothersport
3. Yeah Yeah Yeahs – Heads Will Roll
4. Pains of Being Pure At Heart – Come Saturday
5. Peter Fox – Haus am See
6. Lucy Love – Daddy Was a DJ
7. Kid Cudi vs. Crookers – Day ‘n’ Night
8. Oh No Ono – Internet Warrior
9. Fagget Fairys – Feed the Horse
10. Grizzly Bear – Two Weeks

Concerten:
1. Kyteman’s hiphop orkest (13 maart – Tivoli, Utrecht)
“Muziekjournalisten zijn mensen die liever zelf op het podium hadden willen staan”, luidt het gezegde. Ik geloofde daar nooit in. Tot deze avond. Noorderslag was al mooi, dit was de vergrotende trap. Nog overtroffen door de show op Pinkpop? Hoe dan ook; live-hoogtepunt van 2009 tot nu toe.

2. Peter Doherty (5 juli – Roskilde festival)
Al die aandacht voor Doherty vond ik altijd vreselijk overdreven. Stomme junk met knappe vriendin, dat idee. Vorig jaar op Sziget was Babyshambles al een meevaller, maar Doherty solo in die enorme tent op Roskilde maakte een verpletterende indruk. Tranen in m’n ogen bij Fuck Forever. Oké, eigenlijk tweede helft 2009, maar goed.

3. Dan Deacon (23 april – The Great American Music Hall, San Francisco)
Voor wie er begin juni in Paradiso bij was; hetzelfde idee met de publiekstunnel, danswedstrijden en dat soort spelletjes. Het verschil; met een hele band op het podium en qua participatie en euforie nog een paar tandjes intenser dan in Amsterdam.

4. The Cure (19 april, Coachella festival, Californië, USA)
Drie dagen met een bizar goed programma (en bizarre hitte), waarbij The Cure als uitsmijter met een droomset ook maar even voor het absolute hoogtepunt zorgde. Bij de derde toegift gaat tijdens Boys Don’t Cry de stekker uit de speakers op het veld. Gevolg; iedereen sprint naar voren om het via de podiumversterkers te horen. Uitgelaten klapt en zingt iedereen mee, totdat echt alle stroom eraf gaat en alleen de roffels op het drumstel nog door de zwoele Californische nacht klinken.

5. Faith No More (20 juni – Hurricane festival)
Eindelijk, want destijds live gemist. Natuurlijk doen ze het alleen voor de poen, maar Mike Patton is nog steeds koning frontman, en de rest van de band speelt loeistrak. Compleet uit je dak op Epic, Ashes to Ashes en al die andere klassiekers.

6. Bruce Springsteen (31 mei, Pinkpop festival)
7. Lucy Love (23 mei, SPOT-festival, Aarhus, Denemarken)
8. Fever Ray (10 april – Motel Mozaique, Rotterdam)
9. Fleet Foxes (21 april – The Fox Theatre – San Francisco en een paar dagen eerder op Coachella bij zonsondergang)
10. The Prodigy (4 maart – Melkweg, Amsterdam)

Ook zeer de moeite:

Bat for Lashes (16 mei, Melkweg – Amsterdam)
DM Stith (11 mei – De Duif, Amsterdam)
The Shining (23 mei, SPOT-festival, Aarhus, Denemarken)
Nick Cave & the Bad Seeds (20 juni, Hurricane festival)
Daily Bread (support voor zZz, 5 februari – EKKO, Utrecht)